ه گزارش پایگاه خبری تحلیلی شهرستان دهاقان “دهاقان نا “ به نقل از هنرنا- یادداشت مهمان/ برداشت های متفاوتی از هنر اسلامی تا کنون در میان اندیشمندان حوزه فلسفه هنر و هنرمندان مسلمان مطرح شده است که هر کدام به نوعی بیانگر نفوذ خاص اسلام در مساله هنر و صاحب سبک یا منشا اثر بودن مکتب اسلام در موضوع هنر است. اما آنچه که مسلم است که پس از مطرح شدن دین اسلام در همان زمان تاسیس و دوران حیات نورانی پیامبر اکرم(ص) هنر خاصی شکل نگرفت اما هنری بر اساس معرفت شناسی خاص مسلمانان و آموزه های اسلام ایجاد شد که عناصر و ویژگی های مختلف آن در هنر رسوخ کرد که هم در شکل و هم در محتوا هنر اسلامی تولید شد که در نوع خود صاحب سبک بود.پس هنر اسلامی مجموعه ای از آثار هنری پدید آمده پس از دوران اسلامی گفته می شود که پشتوانه مجموعه ای از محوری ترین و کانونی ترین آموزهای توحیدی و عرفانی است. اما هنر انقلاب اسلامی چیست؟ آیا انقلاب سال ۵۷ در میان هنرمندان مسلمان نیز تغییری ایجاد کرد یا نه؟

واقعیت امر آن است که امام که اولین حکومت اسلامی را در دوران غیبت محقق کرده است و قیام او و انقلاب امام سرچشمه از تسط و احاطه کامل امام از منابع دینی بوده است. امام در ابعاد مختلف زندگی مردم با سخنانش که از وحی نشات گرفته بود تحول ایجاد کرد که از ان جمله مساله هنر و هنرمندان بود. امام هنر را میشناخت و خودش نیز در برخی از موضوعات هنری چون خط و شعر و سخن و… صاحب اثر بود. امام توانست هنر اصیل اسلام را با انقلاب خودش تبیین کند چنان که در سخنان خود می فرماید:تنها هنری مورد قبول قرآن است که صیقل دهنده اسلام ناب محمدی(ص)، اسلام ائممه هدی(ع) ، اسلام فقرای دردمند، اسلام پابرهنگان، اسلام تازیانه خوردگان تاریخ تلخ و شرم آور محرومیت ها باشد.

امام مجتهدی که در تفاسیر خود به احتیاط آیه ای را تبیین می کند به صراحت میگوید تنها هنری که مورد قبول قرآن است…، این کلام به زیبایی هنر اسلامی را بیان می کند و نظرات مختلف هنری را مردود می کند و هنرمندانه اهل هنر را هوشیار میکند که تمام کار یک هنرمند صیقل دادن است، چرا که اسلام زیباست، دین سرشار از زیبایی هاست که فرمود: شما زیبایی های کلام ما را به مردم بگویید مردم خودشان پی دین و اهل بیت خواهند آمد.

هنرمند واقعی مسلمان کسی است که اهل صیقل دادن باشد و آن زیبایی ها در دنیای امروز که سعی دارند با فیلم ها و نقاشی ها و موسیقی ها این دین را زشت جلوه دهند، را بازسازی کند.

وقتی به کار برد هنر می رسد امام می فرماید: هنری زیبا و پاک است که کوبنده سرمایه داری مدرن و کمونیسم خون آشام و نابود کننده اسلام رفاه و تجمل، اسلام التقاط، اسلام سازش و فرومایگی، اسلام مرفهین بی درد و در یک کلمه اسلام آمریکایی باشد.

حال هنرمندی که دلداده راه و جان امام است وقتی بخواهد در این مسیر قدم بزند مسیر دشواری را پیش روی خودش خواهد داشت. امام با هنرمند تعارف ندارد. چنین هنرمندی باید اهل اندیشه و خردورزی باشد. و در ادامه از هنرمند میخواهد واقعیت های جامعه را در هنر خود منعکس تا بتواند این هنر بر جان نشیند.

از کلام امام می تواند برداشت کرد که هنر اسلامی هنری است که روشنگری چون تشعشع خورشید باشد و قاطعانه بتواند نور خود را بر جان های محتاج بتاباند. طبیعی است بعد از تبیین عالمانه و عارفانه امام در موضوع هنر و هنرمند و زیبایی شاهد رویش کسانی چون سید مرتضی آوینی باشیم که هنرشان بعد از شهادتشان نیز همچنان تازگی دارد. بی شک سید مرتضی از جمله کسانی هست که کلام امام را به جان دل گرفت و مسیر خود را تغییر داد.

صدای مرتضی با اینکه لکنت داشت، قلمش با اینکه خسته بود، نگاهش به جنگی که مردم از آن واهمه داشتند هنوز روشنی بخش است.
سید مرتضی با خون خود در مسیری که هنوز ادامه داشت حقانیت راهی که انتخاب کرده بود هنر انقلاب هنر اسلامی را امضا کرد. روحش شاد