به گزارش پایگاه تحلیلی خبری اطلاع‌رسانی شهرستان دهاقان “دهاقان‌نا” به نقل از ایرنا، سوزان مالونی عضو ارشد بروکینگز در مقاله ای با عنوان ˈتوافق هسته ای با ایران: هر چیزی ممکن است اما هیچ چیز حتمی نیستˈ ، در عین حال تصریح کرده است که توافق نهایی مستلزم دیپلماسی خلاقانه بیشتر و شهامت بیشتر طرفین در چند ماه آینده است.

وی گفته است :10 سال پس از آنکه آخرین بار ایران با دادن امتیازاتی درباره فعالیت های هسته ای خود موافقت کرده بود، جهان سرانجام به توافقی تاریخی رسیده که شروع به از بین بردن نگرانی ها درباره آمال هسته ای ایران می کند.

این توافق مقدماتی شامل موارد گسترده ای از محدودیت ها و راستی آزمایی ها درباره برنامه هسته ای ایران است که در گذشته کسی فکر چنین موارد گسترده ای را نمی کرد.

مساله مهم دیگر اینکه این توافق تهران را به یک فرایند دیپلماتیک جاری گره می زند که پاداش های اصلی آن تا زمان دستیابی به یک توافق کامل تر به تعویق می افتد.

قابل درک است که شروط این توافق در سرتاسر جهان مورد بحث است و در برخی محافل آن را مورد انتقاد قرار داده یا حتی رد می کنند.

من بررسی دقیق تر زبان و لحن توافقنامه بخصوص بخش مربوط به غنی سازی که ایران آن را ˈحقˈ خود می داند ، به دیگران با دانش بیشتر حقوقی و فنی واگذار می کنم و در عوض به بررسی جنبه های سیاسی داخلی این پیشرفت دیپلماتیک برای ایران می پردازم.

مساله قابل توجه این است که این توافق با هزینه نسبتا کمی برای نظام تحریم های به شدت موثر اعمال شده از سوی واشنگتن و شریکان بین المللی آن در مدت چندین سال گذشته ، به دست آمد.

نویسنده در ادامه با ذکر شرایط تحریم های آمریکایی و خودداری شرکت ها از سرمایه گذاری میلیاردی بر اساس تعلیق شش ماهه برای بخش های فرعی بازار ایران، می افزاید: نتیجه کلی اینکه تهران در قبال قمار هسته ای خود پاداش اندکی در کوتاه مدت دریافت می کند . ارزش ریال اندکی افزایش می یابد و مساله قابل اجرا بودن برنامه جنجالی اصلاح یارانه ها را می توان به چند ماه دیگر موکول کرد اما شرکت های ایرانی همچنان با موانع شدیدی برای دادوستد با بقیه جهان رو به رو خواهند بود و ضرورت اصلاح اقتصادی ساختاری به همان فوریت سابق باقی می ماند و همانند امروز همراه با مخاطره سیاسی خواهد بود. از این رو توافق این هفته ، یک سرمایه گذاری بلندمدت است.

بر خلاف تصور رایج ، در حقیقت مفهوم احیای رابطه ایران با جهان اکنون از حمایت عمیقی در درون نظام برخوردار است.

این توافق مورد بحث شدید در میان نخبگان جمهوری اسلامی خواهد بود و تندروها تلاش می کنند تا از آن برای امیال خود استفاده کنند . اما این بحث های جناحی موجب بازداشتن رهبریتی که به سودهای داخلی ناشی از تنش زدایی واقف شده است نمی شود. واکنش عمومی در ایران به توافق موجب تقویت تمایل برای برداشتن گام بعدی می شود.

امروز دولت ایران و بخصوص نهادهایی شامل ریاست جمهوری شاید در قوی ترین موضع خود در 15 سال گذشته هستند.

برای ایران ، آنچه واقعا از اهمیت برخوردار است این است که دو کشور دشمن توانستند در یک تمرین موفق دیپلماسی شرکت کنند.

این اولین بار در 33 سال گذشته از زمان توافق الجزایر در ژانویه 1981 تا کنون است که واشنگتن و تهران توانستند یک توافق رسمی را نهایی کنند.

کار مورد نیاز برای رسیدن به یک توافق هسته ای فراگیر از مذاکرات چند هفته گذشته دشوارتر خواهد بود اما چارچوب تهیه شده توسط این توافق مقدماتی راه پیش رو را هموار می کند.

حسن روحانی در چند ماه گذشته که به مقام ریاست جمهوری رسیده است در مناسبت های مختلف نشان داده که در عالم سیاست هر چیزی امکان پذیر است. اما هر چند هر چیزی امکان پذیر است اما هیچ چیز حتمی و اجتناب ناپذیر نیست.

این کارشناس اندیشکده آمریکایی افزوده است:پیشرفت بیشتر برای متقاعد کردن ایران به انجام آنچه ضروری است برای پیوستن کامل ایران به جامعه ملل ، نیازمند کار بیشتر ، دیپلماسی خلاقانه بیشتر و شهامت بیشتر از همه طرف ها و بخصوص رهبران ایران در چند ماه آینده خواهد بود.

**هدف ایرنا از انتشار این نوع مقالات اندیشکده ها ، اطلاع رسانی درباره نگرش این اتاق های فکر است و انتشار این مقاله ها الزاما به معنای تایید محتوای آنها نیست.