به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دهاقان نا, یادداشت سردبیر-  برخی كودكان هنگام جدا شدن از مادر اضطراب بسیار شدیدی پیدا می‌کنند. گاهی کودک در خانه هم مانند سایه مادرش را دنبال می‌كند تا به این وسیله بر اضطراب خود غلبه ‌کند. چنین كودكانی به جدا شدن از مادر و خانه، تمایلی نشان نمی‌دهند چون به شدت به مادر وابسته‌اند. اضطراب جدایی به‌صورت‌های گوناگون مانند بی‌اشتهایی، دردهای شکمی، حالت تهوع، مشکلات خواب، سردرد و کابوس‌های شبانه خود را نشان می‌دهد.
شاید اولین جملاتی که فرزندمان هنگام رفتن به مدرسه می گوید اینها باشد که: من می ترسم بروی و دنبال من نیایی, می ترسم خانم مرا دعوا کند, می ترسم بچه ها اذیتم کنند.

ترسی که در کودک وجود دارد یک ترس طبیعی است که خود ما در کودک ممکن است بوجود آورده باشیم مثلا ترساندن کودک از حیوانات, از تاریکی و …. این ترس ها بیشتر در سنین کودکستان و پیش دبستانی رایج هستند.

این ترس ممکن است همراه با اضطراب و سردرد و دل درد باشد. اضطرابی که ممکن است از این ترس بوجود آید اضطراب جدایی از والدین است.

این اضطراب به صورت های مختلف است یکی از این موارد این است که کودک فکر می کند زمانی که از خانواده اش جدا می شود, دزدیده و یا گم شود به همین دلیل از رفتن به مدرسه امتناع می کند.

ترس از تنها ماندن, بی میلی به خوابیدن به تنهایی, شکایت از سردرد, شکم درد و تهوع به هنگام جدایی از علائم این اضطراب و ترس است.

برای اینکه فرزندانمان دچار این اضطراب و ترس نشوند ابتدا باید با یک روانشناس سپس با معلمان کودکمان صحبت کنیم, دقت در انتخاب مدرسه او داشته باشیم.

یک روز را به تنهایی با فرزندمان در یک محیط جدید بگذرانیم که این کار می تواند آرامش را در او ایجاد کند.

با کودک خود رد ارتباط با محیط جدید صحبت کنیم و از معلم و محیط جدید برایش صحبت کنیم و نظر او را هم بپرسیم فرزندانمان را در روز اول مدرسه همراهی کنیم تا در محیط بزرگ مدرسه احساس آرامش کند و احساس نکند که رهایش کرده ایم.

روزهای اول او را بدون تاخیر به مدرسه ببریم و بدون تاخیر به دنبالش برویم.

پس از پایان کلاسش از روزی که در مدرسه یا مهد بوده برایمان صحبت کند و بگوید آن روز را چگونه گذرانده است.

سعی کنیم با روشهایی که گفته شد فرزندانمان را آماده و راهی مدرسه کنیم تا آنان نیز نسبت به رفتن به مدرسه یا مهد احساس آرامش کنند.