در نگاه امام امت (ره) و رهبر معظم انقلاب: «مجلس مهمتر از دولت و قوه ی مجریه است و در راس امور می باشد»؛(+) یعنی مجلس دارای طرحی کلان است، هدف گذاری می نماید و مسیر حرکت را مشخص می کند. تایید مسئولان اجرائی (وزیران) بر عهده او است، سپس با وضع قانون و ابلاغ آن به ارزیابی پیشرفت برنامه ها، رفع اشکال ها، کندی ها و انحراف های احتمالی می پردازد و برخورد لازم (تذکر، سوال، استیضاح، رفع ابهام از قانون، اصلاح قانون و یا وضع قانون جدید) را انجام میدهد.
در این روند (پروسه) مجلس ریل گذار است و دولت مجری است و نه بیشتر. برای تحقق عملی و عینی این رسالت و نه در حد شعار و گفتار در درجه اول و قبل از هر امری (اعم از نظارت یا قانون گذاری) خود نمایندگان باید به این باور و اعتقاد برسند که مجلس براستی در راس امور است و خود را در این جایگاه ببینند و لذا در ابتدا برای خود مجلس ریل گذاری بکنند و با این نگاه به انجام وظایف خود بپردازند. این نگاه، مجلس را از روزمرگی، جزئی نگری و انفعال نجات خواهد داد. به نظر می رسد تشکیل شورای عالی از کمیسیون های مجلس و اهتمام جدی هیات رئیسه مجلس بدین امر می تواند در شکل گیری مجلس شایسته و مطلوب موثر باشد.
کدام قانون؟
شأن اصلی مجلس قانون گذاری است؛ اما کدام قانون؟ و چه نوع قانون گذاری؟ با توجه به تجربه نه دوره قانون گذاری و فراز و نشیب های آن و نیاز اکنون و آینده انقلاب، مجلس قبل از درگیر شدن در روند فرسایشی ارائه طرح ها –در مجلس نهم ۶۰۰ طرح مطرح شد و تنها ۱۸درصد آن تبدیل به قانون گردید و یا لوایح جاری روزمره، بایستی روند قانون گذاری شایسته ای را بنانهد؛بگونه ای که «اولا قانون بایستی با کیفیت باشد، افزایش قانون و زیاد بودن قانون چنگی به دل نمی زند… متقن باشد… همه جانبه نگر باشد، جامع باشد، تعارض و تراکم قوانین نباشد، زمینه ساز فساد نباشد، مصالح ملی در آن مقدم بر مسائل منطقه ای باشد، از کارشناسی ها (بدنه دولت و بیرون دولت) حتما استفاده شود، با اسناد بالادستی و سیاست های ابلاغی انطباق داشته باشد، «و در این برهه و بطور مشخص» برنامه ششم فوق العاده مهم است. در مورد این برنامه کوتاهی و اغماض و کم گذاشتن هیچ جایز نیست… یک برنامه به معنای واقعی کلمه باشد.»
***
اولویت کنونی مجلس، ریل گذاری برای تحقق بخشیدن به اقتصاد مقاومتی (مقاوم) با همه الزام های قطعی آن است: «توجه به تولید داخلی، علاج رکود، مسئله ی اشتغال، مبارزه با قاچاق و لحاظ این امر که هر اقدامی بایستی در جدول اقتصاد مقاومتی جائی داشته باشد.».
اولویت دیگر مجلس لحاظ مسائل فرهنگی است: «تلاش مجدانه برای گسترش و ژرف سازی فرهنگ اسلامی، مقابله با ولنگاری فرهنگی، برنامه ریزی جهت تولید کالای فرهنگی مفید و جلوگیری از تولید کالای فرهنگی مضر (که اینها وظیفه مجلس دهم است).»
***
«مجلس نهم کارنامه خوبی ار خود در موضع گیری های انقلابی و استکبارستیزانه ارائه داد. بارها فریاد مرگ بر امریکا… در صحن علنی مجلس طنین انداز شد و اکنون این انتظار از مجلس دهم به عنوان یک نهاد انقلابی وجود دارد که: «درموضع گیری ها -نطق ها و کلیت مجلس- انقلابی عمل کند و مجلس را سنگری استوار در برابر ترفند و فسون و افزون خواهی گستاخانه ی استکبار و نقطه ی اتکای درخشان مردم مومن و انقلابی بسازد.»(۱)
***
مجلس دهم برای رسیدن به جایگاه ویژه خویش یعنی در رأس امور کشور بودن بایستی به طور جد از اموری نیز دوری نماید. اموری چون سرگرم شدن به «زائده های جناحی و غالب ساختن انگیزه های شخصی بر مصالح عمومی» وکیل الدوله شدن، باندی عمل کردن، سخنگوی طیف های قدرت شدن و تحت تاثیر القائات و فشارهای آنان عمل کردن و… تجربه تلخ مجلش ششم نیز پیش روی نمایندگان است: «اگر در مجلس تشنج بوجود بیاید این تشنج سرریز می شود درون ملت… مراقب باشید حرف شما و عمل شما به هدف های امریکا کمک نکند گاهی در گذشته مواردی را داشته ایم که نماینده مجلس یک حرفی زده که این حرف صد درصد در خدمت هدف های رژیم صهیونیستی بوده است.»(۲)
و سرانجام اینکه هدف دشمن فعال کردن گسل های قومی، عقیدتی، مذهبی –سنی و شیعه – جناحی و… است. تلاش نمایندگان بایستی مقابله با این توطئه دیرین دشمن و پرهیز از افتادن خود در این دام باشد.
پی نوشت:
۱- پیام به مناسبت آغاز به کار مجلس دهم ۸/۳/۹۵
۲- بیانات در دیدار با نمایندگان مجلس ۱۶/۳/۹۵
انتهای پیام/ت