دهاقان‌ بیدار

تبیین قیمت بهشت از منظر روایات/ بریدن از دنیا شرط اتصال به عالم معناست

کدخبر: 36120
خرداد ۱۰, ۱۳۹۶ در ساعت ۱۱:۰۶ ق٫ظ

به گزارش دهاقان بیداربه نقل ازشبکه اطلاع رسانی راه دانا؛و به نقل از مباحث؛ نماینده مجلس خبرگان رهبری ، صبح امروز در جمع طلاب با اشاره به ماه رمضان و شرایط بهره مندی معنوی از این ماه پرخیر و برکت اظهار کرد: در ماه میهمانی خدا، برای انقطاع انسان از دنیا، روزه‌ گرفتن، شرط است.

آیت الله سید ابوالحسن مهدوی تاکید کرد:  وقتی انسان سیر می‌شود، دیگر حال احیا و جلسات دعا ندارد، این یک نشانه‌ است، هر اندازه انسان به دنیا متصل شود، به همان اندازه از اتصال به عالم بالا دور می‌شود؛ لذا برای سیر معنوی نیاز است تا جایی که می‌توانیم از دنیا دل ببریم.

وی ادامه داد: نمی‌گوییم از دنیا استفاده نکنید، استفاده کنید؛ اما همزمان با آن به این دو نکته نیز توجه کنید، نخست آنکه به مقداری استفاده کنید که بدنتان نیاز دارد. در حد کفاف؛ و دوم انکه انقطاع داشته باشید.

آیت الله مهدوی تصریح کرد: مراد از عبودیت، فقط خواندن نماز و روزه‌گرفتن نیست؛ بلکه عبد خدا شدن است؛ یعنی انسان در هر لحظه‌ای و برای هرکار، باید گوش به فرمان خدا باشد تا این نفس کاملاً ذلیل شود و دیگر خواهشی نداشته باشد؛ در نتیجه، ارادۀ انسان تابع ارادۀ خدا قرار می‌گیرد.

وی عنوان کرد: متأسفانه بسیاری از ما، خود را بندۀ خدا می‌دانیم؛ در حالی‌که در بیشتر تصمیم‌گیری‌های خود، بر اساس میل خود عمل می‌کنیم؛ یعنی همان عبارت معروف و رایج «به نظر من» را در بسیاری از مواقع حتی برای انجام‌دادن واجبات دینی به زبان می‌آوریم.

عضو خبرگان رهبری افزود: حتی گاهی وقتی عالِمی مسالۀ دینی بیان می‌کند، می‌گوییم: «اما به نظر ما، بهتر است چنین باشد.» این یعنی نظر خدا و دین را در زندگی دخالت ندادن.

استاد حوزه با بیان اینکه زهدوَرزی، قیمت بهشت است، گفت: اگر کسی بخواهد بهشت را خریداری کند، باید زهد بورزد اما برای ارتباط زهد با بهشت دو نکته قابل بیان است، یکی اینکه وقتی انسان زاهد است و به دنیا وابستگی ندارد، به‌راحتی فرمان پروردگار را به گوش جان می‌پذیرد و در نتیجه، روحش پرواز می‌کند.

وی ادامه داد: دومین نکته این است  که، انسانی که حریص به دنیاست، حرص او مانع رفتن به بهشت می‌شود؛ زیرا به دنیا محبت پیدا می‌کند و تمام همّ ‌و غمّش ذخیره‌سازی برای دنیا می‌شود، در نتیجه، یا کاملا از دینش جدا می‌شود یا درباره‌ی دین خود بسیار کوتاهی می‌کند.