وی در ادامه افزود: اهل سنت با وجود اینکه در روز غدیر امیرالمومنین(ع) از طرف خداوند به عنوان جانشین رسول اکرم(ص) معرفی و از مردم هم در این خصوص بیعت گرفته شد، اما با رای گیری و استنباط به تجربه خود حضرت علی(ع) را برکنار و خلیفه اول را به جای ایشان انتخاب کردند.

در حکومت دینی مشروعیت نزد خدا و مقبولت از آن مردم است/ مشروعیت در حکومت‌های غیر دینی جایگاهی ندارد

طالب‌پور با اشاره به مشروعیت در حکومت‌های غرب، بیان کرد: در دموکراسی غرب و حکومت‌های غیر دینی چیزی به عنوان مشروعیت به معنای اذن حکومت و دین وجود ندارد، در این کشورها مشروعیت و مقبولیت یکی بوده و به رای و نظر مردم برمی‌گردد اما در حکومت دینی و تفکر شیعه مشروعیت نزد خدا و دین و مقبولیت از آن مردم است و بر خلاف مسائل مطرح شده مبنای حکومت تنها مردم نیستند، فلسفه و اذن حکومت به دستور خدا است(الله ولی الذین ءامنوا انما ولیکم الله و رسول) و این حکومت از طرف خدا به صالحان تنفیذ شده و مردم تعیین کننده مقبولیت هستند.

این کارشناس مسائل سیاسی در مورد جایگاه رای مردم گفت: شرط تحقق حکومت دینی رای مردم است، اگر مردم همراهی کردند اولیای خدا تشکیل حکومت می‌دهند و اگر مردم همراهی نکردند این وظیفه از حاکم اسلامی ساقط می‌شود، این بدان معنا نیست که مردم به این شخص ولایت و اجازه حکومت می‌دهند بلکه مردم حکومت حاکم دینی را می‌پذیرند در غیر این‌صورت ولی مردم در جایگاه امامت خود باقی می‌مانند، همانند دوران ۲۵ ساله‌ای که مردم لیاقت نداشتند امیرالمومنین(ع) بر آن‌ها حکومت کند.

حکومت و ولایت در کنار امامت از اصول دین است/ ولایت مطلقه فقیه ادامه ولایت اهل بیت(ع) است

وی در ادامه، متذکر شد: اگر کسی به این موضوع اعتقاد نداشت در اصول دین خود دچار مشکل شده، زیرا بر اساس تعالیم شیعه در دوران غیبت حکومت و ولایت در کنار امامت از اصول دین محسوب می‌شود و حکومت دینی و ولایت مطلقه فقیه ادامه ولایت اهل بیت(ع) است اما اهل سنت حکومت و ولایت را از فروع دین می‌دانند.

این استاد حوزه و دانشگاه تصریح کرد: بحث مطرح شده اگر سهوا بوده نیاز به توجیه و اصلاح دارد و اگر عمدا بوده نشان‌دهنده تحول در اندیشه و حکومت این افراد است.

طالب‌پور با اشاره به صحبت‌های مطرح شده، عنوان کرد: کسانی که این مطالب را بیان می‌کنند یا اسلام و جایگاه حکومت و ولایت را درک نکرده‌اند و یا برای خوش‌آمدگویی به برخی از افراد این صحبت‌های انحرافی را که بر خلاف نظریه شیعه است نقل می‌کنند.

سکوت امیر المومنین(ع) نشان بیعت با خلفای غیرمشروع نیست

این پژوهشگر علوم دینی در خصوص سخنان امیرالمومنین(ع) در نهج البلاغه، گفت: آقای روحانی دو نکته را از صحبت‌های امیرالمومنین(ع) به درستی ترجمه نکرد، نخست اینکه امام(ع) فرمودند، اگر شما نمی‌آمدید و بر من حجت تمام نمی‌شد من افسار حکومت را همچنان بر دوش شترش می‌انداختم، یعنی شما ۲۵ سال گذشته مقبولیت را از من گرفتید اما اکنون مقبولیت را به من باز گردانده‎اید و اگر درخواست شما نبود حکومت کردن بر من تحقق پیدا نمی‌کرد و دیگر اینکه طبق روایات شیعه امیر المومنین(ع) هیچ‌گاه نفرمودند هر کس را که مردم انتخاب کردند من با او بیعت می‌کنم، در ۲۵ سالی که حضرت خانه‎‎‌نشین بودند با هیچ یک از خلفای شیعه بیعت نکردند و حتی زمانی که اجباراً برای بیعت با خلفا به مسجد برده شدند بیعت نکرده بلکه سکوت کردند.

همراهی با خلفا نشان بیعت نیست/بیعت با خلفا خلاف اذن الهی است

کارشناس سیاست داخلی و امور بین الملل در ادامه عنوان کرد: در برخی مواقع امیرالمومنین(ع) برای مصلحت حکومت اسلامی با خلفا همراهی کردند، اما این همراهی و کمک به خلیفه دوم در گرفتن برخی از تصمیمات نشان بیعت نیست، بیعت با خلفا خلاف اذن الهی است.

امام علی(ع) برای حفظ حکومت و امت اسلامی خلفا را همراهی کردند

طالب‌پور با اشاره به اهداف والای امیر المومنین(ع)، بیان کرد: حضرت علی(ع) الویت بالاتری تحت عنوان حفظ حکومت و امت اسلامی مدنظر داشتند و در این راه حتی به دشمن خود هم مشورت می‌دادند که این به معنای همراهی برای دوام حکومت اسلامی است.

مشروعیت بر اساس رای مردم با مبارزه اهل بیت(ع) در تعارض است

وی افزود: اگر رای مردم تعیین کننده مشروعیت بود، نباید حضرت زهرا(س) و دیگر اهل بیت(ع) با خلفای پیشین مبارزه می‌کردند، اما این اشخاص چون مشروعیت و اذن حکومت را داشتند برای قوام حکومت اسلامی با حکام مبارزه کردند.

قبول ولایت فقیه از اصول دین است

این پژوهشگر علوم دینی با اشاره به دوران غیبت گفت: بر اساس آیات و روایات در زمان غیبت باید از کسانی که در چهارچوب شرع تشکیل حکومت می‌دهند تبعیت کنیم یعنی از کسانی که حکومت آن‌ها در طول حکومت خدا قرار دارد که پیامبر(ص)، جانشینان پیامبر و علما را شامل می‌شود.

این کارشناس سیاسی در پایان خاطرنشان کرد: قبول ولایت فقیه از اصول دین است و شیعیان باید در زمان غیبت از کسی در راس علما است و توان تشکیل حکومت دارد اطاعت و او را همراهی کنند.