به گزارش پایگاه تحلیلی خبری دهاقان بیدار، به نقل از آناج، تربیت انسان‌ها نه صرفا با برگزاری جلسات سخنرانی، مطالعه کتاب و گذراندن دوره‌های تربیتی که با زندگی کردن و در اثنای زندگی حاصل می‌شود. تربیت حاصل زندگی سالم و اصولی است. اصولی که در لابه‌لای خوردن، آشامیدن، خوابیدن و امور روزمره گرفته تا میهمانی‌ها و تفریحات و کار و مسائل بسیار جدی زندگی خود را می‌نمایاند.
هنر تربیت انسان‌ها در دهه‌های اخیر بسیار متحول گشته است و آخرین یافته‌های علمای تربیتی از پیچیدگی بسیارِ امرِ تربیت انسان‌ها حاکی است و دیگر تعلیم و تربیت مکتب خانه‌ای و مدارس سنتی فعلی ما که بیشتر انتقال اطلاعات است تا تعلیم و تربیت، منسوخ گشته است و مدارس مدرن تعلیم و تربیت در دنیا با کمک گیری از روانشناسان تربیتی و معلمان حرفه‌ای عهده داره تعلیم و تربیت دانش آموزان هستند.
در خبرها آمده است که مدرسه‌های ژاپنی نظافت‌چی ندارند و علت اینست که سیستم آموزشی ژاپن اعتقاد دارد که دانش آموزان باید خودشان کلاس‌ها را تمیز کنند تا احترام، مسئولیت و برابری را یاد بگیرند. این را که خواندم یاد سیستم تربیتی دین اسلام افتادم که چگونه برای ایجاد مسئولیت عمومی در بین مسلمانان و اشاعه فرهنگ همیاری و همدلی مسئولیت‌های اجتماعی را بر عهده تک تک مسلمانان نهاده است و نه بر عهده و در انحصار افراد و نهادهایی خاص، مگر در مواردی خاص که از آن به واجب کفایی نام برده می شود.
در جامعه اسلامی اگر طفلی بدنیا بیاید و سرپرست نداشته باشد بر همه مسلمین واجب است که کفالت امور طفل را بر عهده گیرند و تا زمانی که فردی حُسن سرپرستی وی را عهده دار نشده است این واجب از بین نمی‌رود. اگر فردی بخاطر مریضی یا پیری نتواند مخارج و نیازهای خویش را برآورده سازد، پس از کسانی که واجب النفقه وی محسوب می‌شوند تامین نیازها بر عهده تمامی مسلمین می‌باشد و بالاخره اگر مسلمانی از دنیا برود مخارج دفن و کفن آن بر عهده تمامی مسلمانان است و تا زمانی که یک نفر متکفل این امر نشده از بقیه ساقط نمی‌شود.
این نوع از تربیت مسئولانه در هیچ سیستم تعلیم و تربیتی دنیا نیامده است و حاصل این نگرش ایجاد جامعه ای است که همه شهروندان در آن احساس آرامش خاطر و امنیت اجتماعی و اقتصادی دارند .
اما متاسفانه در جامعه کنونی ما بخاطر ایجاد برخی نهادهای مدنی مانند بهزیستی و کمیته امداد برخی‌ها بر این پندار هستند که دیگر با بودن این نهادها وظیفه‌ای بر عهده ما نیست در حالیکه این نهادها صرفا وظیفه هماهنگی را بر عهده دارند؛ وجدان و احساسات الهی و انسانی ما را به محاق تعطیلی نمی‌کشانند و در صدر اسلام نیز هیچ تشکیلات انحصاری متولی خاص این امور نبوده است .
ای کاش دین شناسان و جامعه شناسان ما با هماهنگی بیشتر از دریای معارف ناب اسلامی در راستای عملیاتی سازی تربیت اسلامی بیشتر بهره بگیرند تا محتاج الگو برداری فرهنگی از مکاتب دیگر نباشیم و چیزی را که از ما گرفته اند با مارک و رنگ و لعابی دیگر به خود ما نفروشند.