به گزارش پایگاه تحلیلی خبری دهاقان بیدار،به نقل از نهبندان خبر، نیروی انسانی به عنوان بزرگترین و با ارزش ترین دارایی و سرمایه هر سازمانی محسوب می شود و برخلاف سایر منابع سازمانی علاوه بر اینکه با مصرف کردن مستهلک و کاهش نیافته بلکه تنها سرمایه ای است که فزاینده است و هرگز با مصرف کردن مستهلک نشده بلکه با تجربه و مهارتی که کسب می نماید موجب عملکرد بهتر و بیشتر سازمان ها می گردد. طبیعی است که سازمان ها و ادارات نباید بعد از مدتی معینی(سن بازنشستگی) این سرمایه های ماهر و مجرب فکری خود را رها کرده و فراموش کنند بلکه از تجارب و دانش مفید آنان در جهت بهبود و بالندگی بهره مند شوند.
سرمایه انسانی بزرگترین و با ارزش ترین دارایی هر سازمان و کشوری محسوب می شود و حفظ و نگهداری، مراقبت و مدیریت بهتر نیز نیازمند سرمایه انسانی کار کرده و با تجربه می باشد که بازنشستگان بهترین گزینه ها و با ارزش ترین افراد جهت انتقال تجربیات خود به نسل جوان و تازه کار جامعه ما می باشند.
روز 25 ذی الحجه به دلیل نزول آیه شریفه “هل اتی “و ارزش و جایگاه خانواده در شورای فرهنگ عمومی در سال 1386 به نام روز خانواده و تکریم بازنشستگان در تقویم جمهوری اسلامی ایران نام گذاری شده است.به همین مناسبت با تقی بخشی بازتشسته آموزش و پرورش گفتگویی انجام داده ایم که در ادامه می خوانید.
بدون هیچ مقدمه ای به سراغ مصاحبه می رویم.
تقی بخشی فرزند حسین متولد 1336
در دبیرستان هدایت مشهد در رشته ادبی مشغول به تحصیل و در آزمون دانشسرای مقدماتی شرکت و در آزمون نفر 16 استان خراسان شده در مصاحبه شرکت و جهت گذراندن آموزش در دانشسرای مقدماتی بیرجند مشغول و در سال 1354 به استخدام آموزش و پرورش در آمدم.
وی افزود: کل دوران خدمتم را در 2 روستای الوند به عنوان مدیر آموزگار و مابقی را در روستای چهارفرسخ در سمت مدیر دبستان سپری نمودم.
تقی بخشی بازنشسته آموزش و پرورش تصریح کرد: معلم خوب معلمی است که تحسیلاتش مرتبط با رشته تدریس وی همخوانی داشته و به شغل خود عشق ورزد و به درآمد آن فکر نکند بلکه به سرمایه ای که در دست اوست اندیشیده و تمام توان خویش را جهت آموزش و پرورش دانش آموزان که آینده های این مملکت هستند بکار بندد و مدیر خوب کسی است که طبق آئین نامه های صادره از آموزش و پرورش تمام توان خویش را بر حسن اجرای کامل آن و همچنین فراهم نمودن محیطی صمیمی برای همکاران و دانش آموزان و عاری از هرگونه دغدغه و برای رفع کمبودهای آموزشی و امکانات کمک آموزشی بتواند از ابتکارات خود همکاران و دانش اموزان بهره گیری نماید و اهل مشاوره باشد و دانش آموزانی خلاق و مبتکر پرورش دهد و به قول شهید مطهری که می فرمایتد: استاد خوب آن است که به من اندیشیدن را بیاموزد نه اندیشه هارا
معلم بازنشسته خاطر نشان کرد: در تمام 30 سال و 10 ماه و 9 روزی که در خدمت آموزش و پرورش بوده ام لحظه ای از کار و انتخابم غفلت نکرده و پشیمان نشده ام و هر روز عشقم به معلمی بیشتر شده و کمتر نشده است و با تمام وجود به شغلم عشق ورزیده ام. ار آغاز تا پایان ، همه روزها برای من شیرین و جذاب بوده و شیرین ترین خاطره من از کارم این است، روزی که بازنشسته شدم کلید مدرسه را به آن همکاری دادم که از اول تا پایان ابتدایی دانش آموز همان مدرسه بوده است.
او می گوید: به جوانان جویای کار این روزها اعلام می دارم اگر به هر عنوان یا واسطه و سفارشی به کار معلمی گماشته شدید اگر علاقه و سواد و آموزش مربوط به این کار را ندیده اید و عاشق این کار نیستید و هدف شما خلاص از بیکاری است خواهشا از این کار سر باز رده و با سرنوشت فرزندان این مرز و بوم بازی نکنید چرا که این بزرگترین گناه ممکن است که دچار آن می شوید.به آن دسته از بزرگوارانی که در خدمت آموزش و پرورش هستند و دوران آموزشی را گذرانده اند تقاضا دارم به روز باشید و همانطور که تدریس می کنید تحصیل هم کرده و با معلومات روز سر کلاس درس حاضر شوید.
تقی بخشی اظهار داشت: در سن 48 سالگی بازنشسته شده ام ، بقدری عاشق کارم بودم که زمان باز نشستگی هیچ برنامه ای برای زندگی شخصی نداشته و این ضربه بسیار بزرگی به روحیه من وارد شد بطوری که تا 3 سال درک موضوع بازنشستگی برایم ناخوشایند و گرفتار انزوا و طرد از جامعه را در وجودم احساس می کردم .
بازنشسته فرهنگی در پاسخ به سوال خبرنگار ما می گوید: حقوقی که به ما می دهند در 12 نهایتا 15 هرماه تمام می شود و این حقوق کفاف مخارج زندگیمان را نمی دهد و با توجه به اینکه فعلا 2 نفر هستیم و درست زمانی که فرزندان در منزل بوده و یک خانواده 4 نفره بودیم حقو.قی حدود 42000 ریال می گرفتیم خوراک و پوشاکمان بهتر، مسافرتمان بیشتر و پس اندازی هم داشتیم اما امروزه دریغ
هیچگونه مساعدت یا کمکی ،حداقل یک احوالپرسی از اداره ی که سی سال و اندی در آن خدمتی صادقانه و خالصانه داشته ایم نداشته و سالی یک یا دو نوبت که به جسابداری اداره مربوطه سر می زنیم به گونه ای با ما رفتار می شود که گویا غریبه و یا بیگانه وارد حیطه کاری آنها شده است و زمانی که شماره پرسنلی خود را بیان می نماییم با شک و تردید نگاه انداخته و روبرو می شوند . از بعضی همکاران شنیده می شود که در هفته معلم اداره آموزش و پرورش جلسه یادبود می گیرد که ما نیز از دعوت به همان جلسه نیز محرومیم و این مصداق ضرب المثلی قدیمی است که می گوید آنکه از دیده رود از دل نیز رود.