به گزارش پایگاه تحلیلی خبری اطلاع‌رسانی شهرستان دهاقان “دهاقان‌نا” به نقل از شبکه اطلاع‌رسانی دانا، علیرضا حیدری در مورد احساسش در لحظه خداحافظی رقیب ‌دیرینه‌اش از دنیای قهرمانی در حین برگزاری جام بین‌المللی تختی گفت: یکی از چیزهایی که همیشه ناراحتم می‌کند زمین‌خوردن آدم‌های بزرگ است که برایم خیلی سنگین‌ است. حالا آدم‌هایی که خیلی بزرگ نیستند در زندگی‌شان و یا در ورزش شکست می‌خورند، خیلی راحت گریه می‌کنند و ناراحتی‌شان را بروز می‌دهند اما باخت آدم‌های بزرگ خیلی خوب نیست و برایم یک صحنه بد است و این در مورد کورتانیدزه هم چیز قشنگی برایم نبود.

وی ادامه داد: او نباید می‌باخت، اما زمانی که باخت، وظیفه ما به عنوان میزبان این بود که در کنار میهمان‌مان باشیم و در بحث خداحافظی هم کنارش بوده و فضای خوبی را برایش ایجاد کنیم. من حتی در فرودگاه هم به او گفتم، البته نخواستم توی دلش را خالی کنم ولی گفتم می‌خواهی چه کار بکنی؟ می‌توانی کشتی بگیری؟ بعد گفتم که من دوست نداشتم تو کشتی بگیری ولی حالا که این تصمیم را داری برایت آرزوی موفقیت می‌کنم.

دارنده ۶ مدال جهانی و المپیک در مورد اینکه آیا به این فکر نکرده که او هم با توجه به سن کمترش نسبت به کورتانیدزه، می‌توانسته باز هم روی تشک حاضر شود یا نه، تاکید کرد:من فکر می‌کنم خود کورتانیدزه اگر مثلا دو تا کشتی سبک گرفته بود وضعیتش بهتر می‌شد.دیدید که او ۷-۸ پوئن گرفت اما نتوانست آن را حفظ کند. او شتابزده کشتی گرفت که یکدفعه برید و کشتی از دستش درآمد، وگرنه قبلا او اختلاف امتیازی را تا پایان مبارزه حفظ می‌کرد. اینجا به خاطر دوری از مسابقه این اتفاق افتاد شاید اگر دو سه کشتی دیگر هم بگیرد دوباره در فضا قرار گرفته و باز هم بتواند نتیجه بگیرد. البته من معتقدم هر چیزی قشنگی‌اش به این است که به موقع باشد و در سن خاص خودش. در مورد خودم هم، من شاید بتوانم با این بچه‌ها خوب تمرین کنم ولی همانطور که گفتم هر چیزی سنی دارد.

حضور کورتانیدزه روی تشک در جام بین‌المللی تختی، باز هم تداعی کننده فینال‌هایی بود که حیدری برابر او قرار گرفت و با وجود شایستگی، مغلوب این کشتی‌گیر گرجستانی شد، حیدری دراین‌باره تصریح کرد: به هر صورت قانون کشتی آن موقع، یک مقدار به نفع او بود. شاید با توجه به شکل کشتی گرفتن من، قانون امروز هم برای من بهتر بود. اینکه من یاد گرفته بودم حمله بکنم، زیر بگیرم و امتیاز بگیرم اما کشتی را آن زمان به سو آورده بودند که ساکن شده بود و مدت‌ها به این شکل بود که همه می‌ایستادند و کمتر تلاش می‌کردند. امروز دوباره شرایط طوری شده که کسی که بخواهد تلاش نکند و بایستد، یکدفعه ۷ -۸ امتیاز از دست می‌دهد.

وی در مورد اینکه در دوره قهرمانی‌اش نتوانسته مدال طلای المپیک را از آن خود کند، در حالیکه حقش بوده است، به دانا گفت: ان‌شاءالله که هر کسی در زندگی‌اش موفق باشد. دوره قهرمانی می‌گذرد.روزی که از کشتی رفتم بیرون، این موضوع را برای خودم هضم کردم و دیگر به آن فکر نمی‌کنم. اتفاقا چند روز پیش داشتم روی تردمیل می‌دویدم، اتفاقی کشتی بلاگلازوف و جان اسمیت را نگاه می‌کردم، هشت تا طلا گرفته‌اند، کشتی‌شان را که نگاه می‌کردم دیدم کشتی خاصی نمی‌گرفتند، به هر حال هر کسی دوره‌ای دارد. مثلا یکی که خیلی هم استعداد دارد، در افغانستان به دنیا می‌آید و این همه استعدادش در کشتی هدر می‌رود.

علیرضا حیدری با اعلام اینکه این روزها همه حواسش معطوف به بحث بدهی‌های فدراسیون کشتی است، ادامه داد: این کار ریتمی دارد، ما هزینه جاری داریم، در حال کوچک کردن فدراسیون هستیم تا بخشی از هزینه‌های‌مان کم شود. در مورد اسپانسر هم در حال صحبت‌کردن هستیم اما کشتی تا به شرایط خوب خودش نرسد، با اسپانسر هم خیلی نمی‌توان حال و روز خوبی داشت. گرفتن ۷ -۸ میلیارد از اسپانسر دردی از ما دوا نمی‌کند، کشتی باید جوری شود که در مملکت ما بغل دست فوتبال قرار گیرد که مردم روی آن استرس داشته باشند و برسیم به دهه نود، مثل زمانی که ما در تیم بودیم. اگر به آن روزها برسیم می‌شود توقع داشت که از تک تک این بچه‌ها بهره‌برداری کرد. الان متاسفانه کشتی فقط رفته مدال گرفته و بدون مزد مانده هیچ، توجهی هم به آنها نشده و روابطی هم برقرار نیست، طبیعتا وقتی در مرکز توجه نباشی، کسی هم به تو توجه نمی‌کند. زمان کشتی گرفتن ما، امروز صبح تصمیم می‌گرفتیم، ظهر دفتر ریاست جمهوری بودیم و با مسئولان دیدار می‌کردیم.ولی الان نمی‌خواهم بگویم بچه‌ها را تحویل نمی‌گیرند، اما دور مانده‌اند. در دوره خودم، امروز صبح اراده می‌کردم دفتر آقای خاتمی یا احمدی‌نژاد بودم، رابطه‌ای هم با آنها نداشتم اما می‌توانستم بروم. آنقدر تبلیغات روی ما بود که خیلی راحت می‌رفتیم و کسی هم جلوی‌مان را نمی‌گرفت. الان فکر نمی‌کنم این‌طور باشد، از در صداو سیما هم قهرمانان ما را شاید راه ندهند!

سرمربی تیم ملی آزاد در مسابقات جهانی ۲۰۰۷ باکو، به دانا گفت: حالا ما داریم کارهایی می‌کنیم که خیلی‌هایش گفتنی نیست. وقت باشد کار کنیم، می‌توانیم کاری کنیم که تا چهار پنج سال آینده کشتی درآمد مورد نیاز خودش را داشته باشد. ولی یکی دو سال خیلی سخت را پیش رو داریم.

وی در پایان از دوستداران کشتی و رسانه‌ ها خواست که حامی فدراسیون و این رشته باشند و خاطرنشان کرد: از همه می‌خواهم که به ما کمک کنند. من اعتقاد دارم حتی اگر کار فنی‌مان هم روی زمین بماند، وضع جیبی‌مان را درست کنیم که بعد بتوانیم هر کاری دوست داریم انجام دهیم. متاسفانه این روزها وسواس روی بُعد فنی‌مان هست، در حالیکه دارد در این زمینه خوب کار می‌کند، مثلا دوره خطیب، تیمش بنده خدا اول دنیا شد، ولی انگار حالا که از کشتی رفته، جنایت کرده است. نمی‌گویم خوب کار کرده در فدراسیون اما تیمش قهرمان دنیا شده، چرا نباید بدهی‌های ۸-۹ میلیاردی فدراسیونی که تیمش قهرمان جهان شده را بپردازند؟ به هر حال او کار کرده و این وسط یکی دو میلیارد شاید ریخت و پاش کرده، اما تیمش قهرمان دنیا شده و باید بدهی‌هایش را بدهند. امروز این بدهی‌ها پولی نیست، ۸-۹ میلیارد پول یک واحد آپارتمان در بالای شهر است. یعنی ارزش ندارد تیمی که بعد از سالها درخارج از ایران قهرمان شده، پول یک آپارتمان در این شهر بزرگ را به ائو بدهند به جای اینکه این همه در موردش بنویسند و از او انتقاد کنند.