به گزارش پایگاه تحلیلی خبری دهاقان بیدار،به نقل از مکریان؛ نتیجه مطالعات نظری و مشاهدات عینی در ارتباط با تبعات منفی وعده دادن وام به مردم زلزله زده شهرستان سرپل ذهاب این را نشان می‌دهد که وعده دادن وام نه تنها منتهی به بهبود روندهای فعلی توسعه بلکه بدتر از آن، منجر به استعمار و استثمار مردم شهرستان و به عبارتی توسعه‌نیافتگی این شهر خواهد شد.

هر چند که مجریان استانی و شهرستانی یا از این مسئله بی‌خبر هستند و یا اینکه خود را به بی خبری زده‌اند با این وجود رسالت علمی  و اخلاقی به من این اجازه را می‌دهد که امروز به عنوان یک زلزله‌زده به چیزی اشاره کنم که از آن غفلت شده است و شاید نه استاندار و نه فرماندار و نه مسئولین بانک‌ها و نه حتی دولت یک دقیقه هم به آن فکر نکرده‌اند و آن ظهور پدیده شومی بنام استثمار در پوشش طرح‌های توسعه و شعار دادن وام به مردم شهرستان سرپل ذهاب است.

منظور از استثمار در اینجا نه استثمار در معنای مرسوم آن یعنی استثمار سرزمینی بلکه استثمار فکر و ذهن مردم و گرفتن فرصت‌های عمل و تخریب قابلیت‌های آن‌ها با شعار فریبنده و جذاب دادن وام است. مجریان با شعار دادن تسهیلات  و وام به خیال خود دارند به مردم کمک می‌کنند، غافل از اینکه مردم را وابسته‌تر، محدودتر و بی قابلیت‌تر خواهند کرد و فرصت‌های عمل و زمان را از مردم می‌ستانند. یکی از جلوه‌های استثمار غارت کردن وقت و زمان است وقتی یک نفر در یک هفته برای یک موضوع خاص سه بار به یک اداره رجوع می‌کند این چه معنی می‌تواند داشته باشد؟ در جواب باید گفت این همان استثمار و نابود کردن زمان و وقت مردم است و جالب است بدانیم  استثمار ذهن و وقت مردم بدترین و متاسفانه نرم‌ترین شیوه استعمار و استثمار است که خیلی از مردم از آن بی‌خبر هستند. بعلاوه امروزه در بحث توسعه تاکید زیادی بر مشارکت محلی در روندهای توسعه می‌شود اما نگاهی مختصر به ستادهای بازسازی خلاف مشارکت بومی را نشان می‌دهد.

هم‌چنین افراد کهن سال وقتی به ستادها مراجعه می‌کنند باید یک مترجم  را باید با خودشان ببرند این مثال نشان می‌دهد که بیشتر کارگزاران و مجریان توسعه غیر بومی هستند و از دید مردم نفس بکارگیری افراد غیر بومی در شهرستان بی توجهی به قابلیت‌ها و توانمندی‌های بومی آن‌ها می‌باشد.

هم‌چنین باید گفت کاهش حجم ترتیبات اداری و دادن فرصت به مردم برای فکر کردن و عمل کردن از دیگر مولفه‌های گام نهادن در مسیر توسعه است اما وعده وام دادن در این مدت منجر به حجیم‌تر شدن شکم بوروکراسی شده است و هر چه نظام اداری بزرگتر شود فرصت‌های بیشتری نه برای توسعه بلکه برای پروش فساد فراهم می‌شود نباید فراموش کرد که وعده‌دادن وام هر روز بیشتر از دیروز مردم را  قربانی چرخ دنده سیستم اداری  می‌کند و از  نتایج مخرب آن فرسودگی  بیشتر مردم و انباشت اضظراب و خشونت است این در حالی است که توسعه نیازمند ثبات و آرامش است.