تا شروع بازی بیش از پنج ساعت فاصله داشتیم که رییس دوباره به حرف آمد و این بار در حالی که غافلگیر شده بود، از فوتبالدوستان خواست که به دلیل ازدحام جمعیت و پر شدن سکوها، قید حضور در ورزشگاه را بزنند و از پای تلویزیون به تماشای نبرد پرسپولیس و استقلال بنشینند. درهای ورزشگاه آزادی را که گفته بودند از ساعت 11 باز خواهد شد، چند ساعت زودتر یعنی از 7 صبح به روی تماشاگران باز کردند و درست موقعی که قرار بود درها را باز کنند، ظرفیت سکوها پر شد.
مشتاقان شهرآورد اما با نادیده گرفتن حرف‌ها و درخواست رییس سازمان لیگ، خود را به ورزشگاه رساندند و خیلی‌هایشان را دیدیم که تا بعد از بازی اجازه ورود پیدا نکردند. تفاوتی هم نمی‌کرد که بلیت داشته باشند یا نه. این را خود تاج هم تایید کرد وقتی بعد از شروع بازی اعلام کرد: «نزدیک به 40- 30 هزار تماشاگر پشت در مانده‌اند و به دلیل پر بودن سکوها به آنها اجازه ورود داده نشده.»
از این تعداد البته یکسری با شکستن یکی از درهای ورزشگاه، وارد شدند و نزدیک به 10 هزار نفر هم ایستاده یا از روی دیوارها تماشاگر بودند. حال آنکه خیلی از کسانی که بلیت‌شان را چند روز پیش از بازی و به صورت الکترونیکی خریده بودند، حتی نتوانستند از ورودی ورزشگاه بگذرند.
جالب‌تر اینکه حتی در همان زمان هم یکی از گیت‌های فروش بلیت فعال بود و بلیت‌های طبقه دوم را به مشتریان پرتعدادش می‌فروخت؛ غافل از اینکه خریداران جایی برای نشستن ندارند. حالا سوال اینجاست که وقتی ظرفیت جایگاه‌های تماشاگران پر شده، چرا بلیت فروشی همچنان ادامه دارد؟ هنوز در گوش‌مان است این حرف تاج که در واکنش به حضور شبانه هواداران شهرستانی در اطراف ورزشگاه، می‌گفت: «وقتی امکان خرید الکترونیکی بلیت وجود دارد دیگر نیازی نیست کسی شب را مقابل ورزشگاه صبح کند.»
و حالا سوال مهم‌تر این است، چرا کسی که بلیت بازی را به صورت الکترونیکی می‌خرد، نباید از محفوظ ماندن جایگاهش در ورزشگاه مطمئن باشد؟ این خیانت به هوادار نیست که بلیت را بخرد و چند روز زودتر هم بخرد اما پشت درهای بسته ورزشگاه بماند؟ وقتی توان کافی برای کنترل ورود تماشاگران یا حتی فروش بلیت به اندازه‌ای که باید، وجود ندارد، چه اصراری است که همه بلیت الکترونیکی بخرند؟ آن هم وقتی نمی‌توانند مطمئن باشند به اندازه پولی که هزینه کرده‌اند، جا برای نشستن دارند.
دلخوش به آن 70 درصد فروش الکترونیکی، سازمان لیگ پیروزمندانه سرش را بالا گرفته بود و لبخند می‌زد. واقعیت این اتفاق اما چیزی جز شکست نبود. شکستی برای برگزارکنندگان لیگ که این بار هم شان هوادار را نادیده گرفتند و حتی اگر نپذیرند، بازنده بودند.
ایران ورزشی
انتهای پیام/