به گزارش پایگاه تحلیلی خبری دهاقان نا، رضا آقاحسینی بسیجی، شاعر و دبیر انجمن ادبی اقاقیای دهاقان، موفق به چاپ کتاب تندر سکوت و کسب رتبه نخست جشنواره شعر اردیبهشت کاشان در سال جاری بوده است. این شاعر دهاقانی شعر را سرچشمه ذهن‌های سرشار از شعور، انعکاس جویبارهای زندگی و ذات هنر می‌داند.
در ادامه گفت‌وگوی دهاقان نا را با رضا آقاحسینی شاعر خوش ذوق و طناز دهاقانی می‌خوانید:
دهاقان نا: خودتان را معرفی کنید و از دوران تحصیلی تان بگویید؟
آقاحسینی: رضا آقاحسینی، متولد سال 54، در خطه سرسبز دهاقان چشم به جهان گشودم و در حال حاضر کارمند دانشگاه آزاد اسلامی دهاقان هستم.
دوران کودکی‌ام همچون سایر کودکان آن زمان با بازی‌های ساده گذشت تا اینکه زمان رفتن به مدرسه فرا رسید، دوران ابتدایی را در دبستان آیت الله مدرس، راهنمایی را در مدرسه شهید بهشتی، دبیرستان را در دبیرستان شهید رضویان گذراندم و دیپلم فرهنگ و ادب را کسب کردم.
دهاقان نا: دوست داریم از جای پای شعر در دوران کودکی‌تان بشنویم؟
آقاحسینی: در آن دوران علاقه خاصی به شعر و شاعری نداشتم، اما یادم هست که پدر مرحومم بسیار به شعر علاقه‌مند بود او روح شعر را در وجود من زنده کرد.
دهاقان نا: جالب است پدری که روح شعر را در وجود پسر کوچکش زنده کرد، بیشتر از پدرتان برایمان بگویید؟
آقاحسینی: پدر مرحومم مغازه گیوه دوزی داشت، وقتی از مدرسه به خانه می‌آمدم به مغازه او می‌رفتم و سرگرم بازی می‌شدم، او شعرهای زیادی را از حفظ بود و همیشه مثنوی، شاهنامه، حافظ و مولوی می‌خواند و ما می‌شنیدیم.
دهاقان نا: از چه زمانی به شعر علاقه‌مند شدید؟
آقاحسینی: علاقه‌ای نبود تا اینکه وارد دبیرستان شدم در آن زمان به ادبیات، به ویژه تاریخ ادبیات توجه خاصی داشتم. از لحاظ عروض و قافیه بسیار قوی ظاهر شدم و تحسین معلمان شامل حالم بود، بسیار تشنه مطالعه به خصوص کتاب‌های غیر درسی، روزنامه و فیلم‌های خوب بودم، به سراغ کتابخانه رفتم و همه کتاب‌های شعر حتی آن‌هایی که جزء آثار مشهور نبودند، را خواندم.
یادم می‌آید ظرف یک هفته یکصدو 50 کتاب در زمینه‌های مختلف مطالعه کردم تا جایی که منجر به بیماری‌ام گشته بود.
دهاقان نا: چه چیز برای یک دانش‌آموز دبیرستانی آن قدر مهم بود که سبب شد به سمت و سوی مطالعه برود؟
آقاحسینی: مسائل پیرامون و جامعه برایم مهم و تأمل برانگیز بود و راحت از کنار آن‌ها نمی‌گذشتم.
در همان زمان هم پدرم از دنیا رفت و من بیشتر با مشکلات آشنا شدم و با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کردم.
دهاقان نا: اولین جرقه های شعر در شما، چه زمانی روشن شد؟
آقاحسینی: در همان دوران دبیرستان گاهی شعر می‌نوشتم و آن را به معلم ادبیاتمان نشان می‌دادم. او هم مرا تشویق می‌کرد.
دهاقان نا: بعد از دبیرستان، حال و هوای شعرهایتان چگونه بود؟ آیا تغییری کرد؟
آقاحسینی: بعد از اخذ دیپلم رشته مدیریت بازرگانی دانشگاه آزاد دهاقان قبول شدم و دوستی با شاعران و داستان‌نویسان دانشجو سبب آشنایی من با شعر سپید بود، به مطالعه شعر سپید مشغول شدم و در سال 75 سرودن شعر در قالب سپید را آغاز کردم.
دهاقان نا: اولین شعر سپید را در چه سنی بر روی کاغذ آوردید؟
آقاحسینی: اولین شعر سپید را در سال 75، در سن 21 سالگی سرودم.
در آن زمان در کتابخانه عمومی دهاقان مشغول کار بودم و مطالعه کتاب‌های بسیار، به من کمک زیادی کرد، هم‌چنین مراجعه به شاعران بزرگ در تهران و استفاده از نظرات آنان بسیار کارساز بود.
دهاقان نا: از تأسیس اولین انجمن ادبی در دهاقان بگویید؟
آقاحسینی: در زمان دانشجویی‌ام یکی از اساتید جامعه‌شناسی دانشگاه آزاد دهاقان تصمیم به راه‌اندازی انجمن ادبی در این شهرستان گرفت و اولین انجمن ادبی در این خطه با حدود 40 نفر عضو و 10 نفر شاعر، در منازل دوستان و آشنایان دایر شد، اما بعد از رفتن استاد انجمن هم لغو شد.
دهاقان نا: انجمن ققنوس که هم‌اکنون هم فعال است از چه زمانی شروع شد؟
آقاحسینی: بعد از لغو اولین انجمن، محسن مهدوی یکی از شاعران دانشجوی دانشگاه دهاقان انجمن ققنوس را با 20 نفر عضو و با مدیریت جهانگیری در کتابخانه عمومی شهر برگزار کرد. در ضمن در دانشگاه هم انجمن ادبی دانشگاه با مدیریت بنده راه‌اندازی شد.
دهاقان نا: بعد از اواین شعر سپید احوال شعرهایتان چگونه بود؟
آقاحسینی: بعد از آن شعرهای بسیاری گفتم که در مجلات معروف از جمله معیار، عصر پنج‌شنبه، زنده‌رود، نسیم شمال و همشهری جوان به چاپ رسید.
حتی گاهی همه صفحات را به اشعار من اختصاص می‌دادند و برای شعرخوانی به اصفهان و برخی از شهرها دعوت می‌شدم، اما مدتی از شعر فاصله گرفتم.
دهاقان نا: علت فاصله شما از شعر چه بود؟
آقاحسینی: در سال 85 ازدواج کردم و مدتی از شعر دور شدم و در هیچ انجمنی حضور نداشتم تا اینکه دوباره در سال 88 به اتفاق همسرم ( یکی از شاعران شهرستان ) انجمن ادبی اقاقیا را به منظور سلسله نشست‌های نقد و بررسی شعر به صورت علمی و اصولی، پرورش استعدادها و بالا بردن سطح فرهنگی و ادبی، و معرفی استعدادها، با مدیریت مریم محمودی، نایب رئیس همسرم مهین قاسمپور و دبیری خودم برگزار شد و در حال حاضر یکی از انجمن‌های فعال، موفق و به ثبت رسیده دهاقان می‌باشد.
دهاقان نا: همسرتان در انجام این‌گونه فعالیت‌های فرهنگی هنری با شما همراه است؟
آقاحسینی: بله او شاعر است و با روحیات من آشنا و همرا من بوده، در ضمن او بر تصحیح و مقدمه نویسی بر نسخ خطی مهارت دارد و برای اولین بار دیوان شعر حسین قلی خان خطائی حاکم دهاقان را تصحیح، مقدمه نویسی و آماده چاپ نمود.
دهاقان نا: از کتابی که به چاپ رسانده‌اید بگویید، در چه قالبی است؟
آقاحسینی: در سال 80 کتابی به نام تندر سکوت با اشعار سپید و غزل به چاپ انتشارات خورشید رسید، البته در سال 85 دفتر شعرم در تهران به سرقت رفت.
دهاقان نا: در طی این سال‌ها چه افتخاراتی در زمینه شعر و ادبیات کسب کردید؟
آقاحسینی: در دانشگاه موفق به دریافت جایزه‌های بسیاری از جمله کتاب‌خوان نمونه استان معرفی شدم، در جشنواره شعر بافق در استان یزد و جشنواره شعر خمینی شهر رتبه نخست را کسب نمودم. هم‌چنین در جشنواره شاهرود رتبه دوم و در جشنواره ادبی عصر پنج شنبه نامزد بهترین شاعر شناخته شدم، در اردیبهشت امسال در جشنواره شعر اردیبهشت رتبه نخست شعر طنز با موضوع شبکه‌های اجتماعی را کسب کردم.
دهاقان نا: آیا سمت داوری شعر و داستان را بر عهده داشتید؟
آقاحسینی: بله 3 دوره به عنوان داور شعر و داستان استان اصفهان برگزیده شدم.
دهاقان نا: به عنوان آخرین سوال هر آن‌چه دوست دارید بگویید؟
آقاحسینی: شعر کلام آیینه‌هاست، انعکاس جویبارهای زندگی است.
شعر ذات هنر است و سرچشمه ذهن‌های سرشار از شعور.
شعر دریچه‌ایست به رمزهای ناگشوده در بطن هستی و سرانجام شعر خود هستی است و در یک کلام درک هستی و بصیرت، و فردیتی که از آن دوریم و انتظارش را می‌کشیم.