به گزارش پایگاه تحلیلی خبری دهاقان نا،

سـر بـر آورد  بـُرون  تا  ز افـق  بهمـن  مـاه     یار این  خلـق  ستـم  دیـده  بر آمد  از راه

شد چو طاقوت زمان کیش و بشد مات و گریخت

نه به جا ماند و زیر و نه یکی خان و نه شاه

دی رفت و دوباره ماه  بهمن  آمد                 شور دگری به کوی و  برزن آمد

خونین  کفنان راه حـق می بینیـد؟                آن کِشته درو و فصل خرمن آمد؟

بهمـن مه  گلبانگ و ندای  تکبیر                  بهمن مه پیروزی خون برشمشیر

بهمـن مه لاله های در خون خفته                 آزادی  مــا ز قیـد و بنـد و زنجیر

بهمـن قـدمـت بـه دیـدۀ مــا منّـت                   نامـت  بـه  فـراز قلّـه هـای عزّت

طاقـوت زمان به قعـر تاریخ فتاد                    نامش به جهـان به اوج شام ذلّت

بهمن ز شعار عاشقـان  یادت  باد                   آن  پیـر خردمند  زمان  یادت باد

نابودی مفسـدان و طاقوت زمان                    پیــروزی  انقــلابمـــان  یـادت باد

بهمن من از آن سال و زمان یادم هست        آن ناله و آن آه و فغان یادم هست

در مقــدم آن  فـرشتـۀ  پیـروزی                    آن سیل خروشان و روان یادم هست

بهمـن قـدمـت بـه ما مبارک بادا                    دشمن به خیال خام و درشک بادا

در صـدر جــداول خبــر پـردازان                     نامـت  به  بلنـدای زمان حک بادا

ای آنکه به راه ملک ودین جان دادی            برخیـز  که  ویرانـه  شــده آبادی

بسیار چو تو بهر وطن جان دادند                 تا آن همه خون شد ثمرش آزادی

هستند کسان که یادشان نیست                جـز کینـه و جـز عنادشـان نیست

چون مکتب و انقلاب و اسلام                      بـر وفــق دل و  مـرادشـان نیست

یک عده که دعوی دیانت کردند                  بر ملـت و رهبـری خیـانت کردند

گشتند زره جـدا و بی ره  رفتند                 بر پایه و اصـل دین اهانت کردند

بهمن چه خوشیم از این که خوش آسودیم    بر دیـن و تلاش و فکر خود افزودیم

آسوده شدیم از آن همه گم راهی               چون پوزۀ دشمنان به خاک آلودیم

 والسّلام

              علی اکبریوسف پور