به گزارش دهاقان نا به نقل از کاشان اول، مونا اسکندری کارشناس الهیات(فلسفه و کلام اسلامی) سالهاست در نشریه انتظار نوجوان قلم می زند؛ از اخبار دخترانه گرفته تا نثر ادبی، داستان و نقد رمان، برای بزرگسالان، چند کتاب دارد؛ اما داستان قشقرش در سومین جشنواره انقلاب، در بخش نوجوان، قشقرقی به پا کرد و اول شد و در کتاب “گربه لنگ دراز” چاپ شد.
مونا اسکندری در جشنواره های مختلف حائز رتبه های زیادی شده و در کارنامه خود چهارسال مربی گری کانون پرورش فکری را دارد. در فیلمنامه نویسی و نمایشنانه نویسی و قصه گویی و کاریکاتور هم رتبه دارد اما به تازگی دو نریشن برای دو مستند نوشته است و این اواخر به عنوان نویسنده همراه کاروان شهدای گمنام در استان همدان است.
یادداشت زیر به قلم او در زمینه کتاب کودک تقدیم مخاطبان گرامی می شود:
گوشی های اندروید به جای کتاب در دست کودکان
زمانی فرهنگ خانواده ها به گونه ای بود که گاهی بچه ها را مواخذه می کردند که پول توی جیبشان را برای چهارتا کاغذ ندهند و بیشتر عیدی ها و پول هایشان را نگه دارند برای روز مبادا و یا بریزند توی شکمشان و گوشتی به تن بگیرند.
همان موقع این رفتارها باعث مهجوریت کتاب می شد و برای عده ای هم شعله علاقمندی به مطالعه را بیشتر می کرد. تا آنجا که در خاطرات مادر و پدرهایمان یا مادربزرگ و پدربزرگ هایمان می شنویم قایمکی کتاب تهیه می کردند و یا در زیرزمین های تاریک و نمور غرق در خواندن صفحات زرد کتاب کهنه های دسته چندم می شدند.
اما با این وجود، قشر ادبی ایران به فکر کودکان بود و مجلاتی برای کودکان طراحی و نشر پیدا کرد تا کودکان بیشتری به دنیای مطالعه و کتابخوانی آشنا بشوند.
حالا در عصری که کتاب جایگاه خود را یافته، با وجود افزایش ناشران و فضای رقابتی، برگزاری نمایشگاههای کتاب و جشنواره های مختلف برای معرفی بهترین کتابها و آموزش خانواده ها برای ترویج فرهنگ کتاب خوانی، سرانه ی مطالعه جامعه ما راضی کننده نیست.
کارشناسان آموزشی بر این باورند که اگر کسی، در سنین کودکی با کتاب آشنا بشوند و به آن علاقمند بشوند این علاقه در بزرگسالی عمیق تر می شود. برای همین اگر تمرکز بر روی این قشر صورت بگیرد و راههای تشویق به مطالعه تبین شود چه بسا اتفاقات خوبی برای جامعه بیفتد.
مقالات بسیاری در این مورد که چطور کودکان و نوجوانان مان را به مطالعه علاقمند کنیم نوشته شده و آزمون و خطاهایی هم صورت گرفته است اما در عصر حاضر با مانع بزرگی مواجه هستیم که با تمام قوا ،جذابیتی ایجاد کرده است که والدین را هم در گیر خود کرده است ؛ دنیای مجازی!
دیگر به جای کتاب، تبلت و گوشی های اندروید دست کودکان و بزرگتر ها می بینیم. حتی مدارس به خانواده ها توصیه می کنند تبلت تهیه کنند. تبلت و گوشی جای تلویزیون، روزنامه، قرآن، مفاتیح، گپ و گفتگو را پر کرده اند و کتاب که سهم کمی در این عرصه داشت تکلیفش معلوم است.
کتاب کودک باید کتاب باشد!
حال این سوال مطرح می شود که آیا کتاب هم می شود مجازی باشد؟ آیا همان فواید کتاب کاغذی را می تواند داشته باشد؟ می شود در میان این همه مطالب مفید و غیر مفید و شبکه های اجتماعی، صفحاتی همچون کتاب برای کودکان راه باز کنند؟
در میان برای بزرگسالان ، فایل های پی دی افی کتاب و برخی نرم افزارهایی که همچون کتابخانه عمل می کنند جا باز کرده است اما برای کودکان هم می شود چنین نسخه ای پیچید؟ آیا می شود آرامش و سکوتی و تمرکزی که کتاب در اعماقش دارد از طریق صفحه تبلت و گوشی به کودکان منتقل کرد؟
برای پاسخ به این سوالها جوابهای زیادی است. ممکن است کسی هر دو را لازم بداند. هم کتاب کاغذی را و هم کتاب های نرم افزاری را. عده ای هم محدودیت اطلاق کتاب به کتابهای کاغذی را بر دارند و بهتر ببینند کودکان در دنیای مجازی بصورت راحت تری انتخاب کتاب کنند و به مطالعه بپردازند آنهم با ویژگی های زیاد دنیای مجازی. یا با نگاه به هزینه های بالای چاپ و نشر و مشکلات فروش و پخش، رویکرد متفاوتی به کتاب های مجازی کرد.
اما آیا به آسیبی که امواج چنین وسایلی بر ذهن و روان و جسم کودمان می گذارند فکر کرده ایم؟ یه این که برای استفاده از آنها نیاز به منبع انرژی هستیم؛ به این که مجوز بیشتری برای استفاده از این وسایل که الان بیش از حد در دست و بال مردم است می دهیم و آنها را بیشتر از همیشه وابسته به این وسایل می کنیم آنهم کودکان که در حساسیت و نقش پذیری آنها شکی نیست.
امیدواریم کارشناسان بر این مسائل بازنگری کنند و با نگاهی دوباره به اهداف مطالعه و علاقمندی کودکان به کتاب پاسخی برای سوالات بیابند. با همه این بحثها روز کتاب کودک روز فراموش شده در کشور ماست. به امید آنکه جشن کتاب شود و روز اهدای کتاب به هر کودکی در هر کجا. روز احترام به آنهایی که برای کتاب کودکان تلاش می کنند. روز آشتی کودک با کتاب.