به گزارش دهاقان بیدار به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ یادداشت اختصاصی مرآت– اظهارات حجت الاسلام حسن روحانی رئیس جمهور بار دیگر واکنش علما و شخصیتهای دینی کشور را برانگیخت.
روحانی که در مراسم افطاری با جمعی از اساتید دانشگاه و پزشکان کشور سخن می گفت با بیان اینکه امیرالمومنین مبنای حکومت و فرمانروایی را رای مردم می‌دانست اظهار کرد: “اگر شما مردم فرد دیگری را به جز من انتخاب کنید، من در اطاعت از او که شما مردم آن را برگزیده اید، اولین نفر خواهم بود.”
ساعاتی از انتشار این سخن نگذشته بود که موجی از تفسیرها، تحلیل ها و اظهار نظرهای گوناگون در شبکه های اجتماعی و فضای رسانه ای به راه افتاد و انتقادات فراوانی به این اظهار نظر وارد شد.
روحانی که پیشتر و در جریان مذاکرات هسته ای، مذاکره را مهمترین درس حادثه کربلا نامیده بود با این اظهار نظر خود نشان داد دریافتهای او از آموزه های تشیع فاصله زیادی با دریافت بزرگان دینی دارد.
دامنه اعتراض به سخنان رئیس جمهور به شبکه های اجتماعی محدود نشد تا جاییکه تعدادی از علما و مراجع حوزه علمیه قم نیز به این سخنان واکنش نشان دادند.
آیت الله مکارم شیرازی یکی از مراجع تقلید با انتقاد از اینگونه اظهار نظرها گفت: یکی از دولتمردان گفته است مبنای ولایت از دیدگاه امام علی(ع) نظر مردم بود و دموکراسی میراث این امام معصوم است، این حرف عجیبی است.
این مرجع تقلید با بیان اینکه فردی که این سخنان را گفته فقط یک صفحه از نهج البلاغه را دیده است تصریح کرد: ولی را باید خداوند تعیین کند و آیات در خصوص ولایت در قرآن زیاد است، شما تنها یک جمله از نهج البلاغه را دیدید و بحث کردید، یکی از مسلمات مذهب شیعه است که امام را خدا و نه آرای مردم تعیین می‌کند، ما با اهل سنت برادر وار زندگی می‌کنیم، اما مذهب رسمی کشور شیعه است.(مشاهده خبر)
آیت الله مصباح یزدی از اساتید حوزه علمیه قم نیز در این خصوص گفت: برخی می گویند وقتی مردم با کسی بیعت کردند علی(ع) وظیفه خود دانست از آن شخص اطاعت کند و حق نداشت که مخالفت کند چون مردم رأی داده بودند، اگر یک مسلمان ایرانی اینگونه فکر کند پذیرفته است؟ آیا نمی توانست درباره این مسأله تحقیق کند به ویژه اگر سابقه طلبگی داشته باشد.(مشاهده خبر)
جدای از این اظهارنظرها، در نادرستی سخنان حسن روحانی می توان به نکته ای مغفول اشاره کرد که تاکنون به آن توجه نشده است و آن هم اینکه به فرض مبنا بودن رای مردم در حکومت امام علی (ع) این سوال مطرح است که آیا در صدر اسلام اساسا شیوه های رای گیری درستی برای گرفتن نظر آحاد مردم جامعه وجود داشته است؟ به عنوان مثال آیا در ماجرای سقیفه بدنه مردم رای به حذف امام علی (ع) از حکومت دادند یا تعداد محدودی از خواص انصار و مهاجرین، توصیه پیامبر(ص) در روز غدیر را زیر پا نهادند؟ به قطعیت می توان گفت این فرض غلط است چراکه مردم به معنای آحاد مردم تحت قلمرو ممالک اسلامی در جهان اسلام آن روز اساسا امکان مشارکت در تعیین حاکمان را نداشتند و تصمیماتی که در جریان سقیفه رخ داد محصول تصمیم عده ای در اقلیت محض بود.
برای تایید این ماجرا به ذکر نمونه ای تاریخی می پردازیم. روزی خالد بن ولید از سویِ خلیفه اول برایِ دریافت زکات به قبیله ای رفت، رییس قبیله از او پرسید خلیفه چه کسی است؟ و بعد با تحیر ادامه می دهد مگر پیامبر در غدیر از سویِ خدا امامت و خلافت علی را ابلاغ نفرمود؟!
این ماجرا نشان می دهد در آن روزگار اکثریت مردم نه تنها از ماجرای سقیفه اطلاع نداشته اند بلکه به طریق اولی از انتخاب جانشین پیامبر (ص) نیز بی اطلاع بوده اند. قطعا یکی از دلایلی که پیامبر (ص) روز غدیر و اجتماع حاجیان آن سال را برای ابلاغ رسالت خود انتخاب فرمودند نیز همین امر است چراکه مردم اقصی نقاط جهان اسلام هرسال در مراسم حج حضور می یافتند و این بهترین فرصت برای شنیدن بی واسطه سخنان رسول اکرم (ص) بوده است.
کوتاه سخن آنکه اگر رئیس جمهور محترم نیم نگاهی به کتاب الغدیر علامه امینی می انداخت و یا جزوات روزگار طلبگی خود در خصوص واقعه تاریخی غدیر را مرور می کرد شاید نظر دقیق تر و نزدیک تری به تعالیم شیعه ارائه کرده بود.