به گزارش دهاقان بیدار به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛و به نقل از آناج، آقای روحانی در همایش بین المللی “مقابله با گرد و غبار” که با حضور مسئولان و نمایندگان سازمان ملل متحد، وزرا و نمایندگان 43 کشور و مسئولان داخلی در سالن اجلاس سران برگزار شد، سخنرانی کرد. موضوع همایش و مهمانان خارجی حاضر در آن، ظاهرا باعث شد تا بخشی از مشکلات زیست محیطی، به دلیل عدم هماهنگی‌ها بین‌المللی قلمداد شود که البته یک موضوع تخصصی بوده و بحثی در آن نیست.
رئیس‌جمهور اما در بخش‌هایی از صحبت‌هایشان مطالبی را گفتند که این موضوع را به ذهن متبادر می‌سازد که ظاهرا ایشان قصد معامله دارند با همه و در در مورد همه چیز! آقای روحانی با تأکید بر اینکه به جای قوی‌ترین کشور منطقه شدن، باید در پی قوی‌تر شدن منطقه خود باشیم، تصریح کرد: «قوی‌ترین کشور در منطقه نباید به عنوان هدف اول دنبال شود، بلکه باید منطقه قوی‌تر مد نظر ما باشد، نه اینکه در رقابت‌های منطقه‌ای یک کشور بخواهد در برابر کشورهای دیگر منطقه قد علم کند و قدرت خود را به رخ بکشاند و تفرقه و شکاف را بیشتر کند. ما عضو یک خانواده در منطقه مهم خاورمیانه و غرب آسیا هستیم که نمی‌توانیم از هم فاصله بگیریم. در یک خانواده قوی است که یک جمع می‌تواند خوب زندگی کند و نباید چنین باشد که تنها یک فرد در جمع خانواده قوی بوده و بقیه ضعیف باشند.»
اینکه آقای روحانی منطقه آشفته‌ی آسیای غربی را به عنوان یک خانواده در نظر می‌گیرند جای تعجب دارد اما بد نیست نگاهی به اعضای این خانواده بکنیم:
یکی از اعضای (کشورهای) این خانواده قریب به سه دهه است که زیر یوق بیگانگان قرار گرفته است و مردم آن عموما در دنیا به فقر و فلاکت شناخته می‌شوند. این عضو خانواده را افغانستان می‌گوییم.
دیگر عضو این خانواده مسابقه تسلیحاتی اتمی با همسایگانش دارد، سال‌هاست در موضوعات مختلف منطقه‌ای درگیر بوده و به بهشت نیروهای افراطی و تروریستی تبدیل شده است. این عضو خانواده را هم پاکستان می‌نامیم.
عضو دیگر مطرح این خانواده سال‌هاست در حال باج دهی به اروپاست، سعی می‌کند تا خود را از این خانواده دور کند و به عنوان عضو جدید اتحادیه اروپا قبول شود. سال‌ها دچار دیکتاتوری نظامیانش و کودتاهای پی در پی بوده و امروز هم گرفتار یک رئیس جمهوری است که برای افزایش قدرتش کشورش را به آشوب کشید و قانونی اساسی آن را هم برای نزدیکی به اهداف خویش، تغییر داد. این عضو هم، ترکیه نام دارد.
عراق را هم می‌توان از اعضای مهم این خانواده محسوب کرد، سال‌ها دچار افسار گسیختگی دیکتاتوری ملعون بوده و بعد از آن هم به طرق مختلف فرصت بازیابی پیدا نکرده است. مدت‌ها درگیر نیروهای غربی بوده و سه سال هم گرفتار تروریست‌های تکفیری. نقطه قوت آن نقش بی‌بدیل مرجعیت و گوش به فرمانی مردم نسبت به مرجعیت می‌باشد؛ این عضو هم تا سال‌ها توان اصلاح آمورش را پیدا نخواهد کرد چرا که به طرق مختلف هنوز هم درگیر دست اندازی بیگانگان به منافع خودش است.
این خانواده از نظر آقای رئیس جمهور یک عضو شرور پول‌دار هم دارد. عضوی که حاکمانش با تمام دشمنان منطقه دست در دست دارد و به واسطه ثروت هنگفتش هر روز سعی می‌کند تا اعضای ضعیف‌تر نظیر قطر، کویت، امارات متحده، بحرین و حتی مصر را هم تحت لوای خود داشته باشد. این عضو ناخلف خانواده منطقه خیلی راحت برای از میان برداشتن دیگر اعضا، تروریست پرورش می‌دهد. بله عربستان همین عضو شرور به اصطلاح خانواده منطقه می‌باشد.
برخی اعضای این خانواده نظیر سوریه هم سال هاست که به استضعاف کشیده شده‌اند و اگر نبود کمک برخی دیگر کشورها، شاید امروز وجود خارجی نداشت. در این بین بد نیست نگاهی هم به کشور خودمان بیاندازیم. سال‌های قبل از انقلاب اسلامی به ژاندارم منطقه معروف بودیم، نمونه‌اش هم همین قضیه کودتای عمان که با کمک ایران شکست خورد. پیروزی انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی را هم رد می‌شویم که مجال مفصلی برای توضیح می‌طلبد اما بعد از جنگ ایران به عنوان یکی از اعضای فعال این منطقه همیشه تلاش کرد تا خود را در راس هرم منطقه نگه دارد.
این موضوع هم در راستای نیل به اهداف آرمانی انقلاب اسلامی بود و هم برای بقای حکومتی که برای تحققش خون دل‌ها خورده بودیم. در هر حال شواهد و اعترافات حتی دشمنان ما نشان می‌دهد که در حقیقت امروز به یک قدرت منطقه‌ای و بعضا هم در مقیاس‌های بزرگتر تبدیل شده‌ایم.
اما جای تعجب است از رئیس جمهور همین عضو قدرتمند خانواده منطقه که بجای تشکر و حمایت از قدرت این عضو هر روز هجمه‌ای جدید برای تضعیفش شروع می‌کند. یک روز از معامله و سازش برای از بین بردن برخی تهدیدهای اوهامی دم می‌زند و دست آخر هم بخش بزرگی از قدرت هسته‌ای کشور را به باد فنا می‌دهد و روز دیگر از شعار اولیه انقلاب که روی نماد قدرت کشورمان یعنی موشک‌ها درج می‌شود، انتقاد می‌نماید. یک سوال ساده و طلبگی از آقای رئیس جمهور: جناب پرزیدنت! حد یَقِف معامله گری شما کجاست؟
شما چه چیزی را به عنوان داشته‌ی اصلی انقلاب می‌دانید و معتقدید درباره آن هیچ وقت مذاکره و سازش نخواهید کرد؟ صحبت‌های امروز شما دم از معامله با عربستانی می‌زند که نه تنها با اصول انقلاب ما که با اصول مذهب ما هم مخالفت صریح دارد. به قول خودتان که فرمودید لاقل به اصول اسلامی در بحث جرایم پایبند باشیم، شما هم لااقل به اصول شیعه‌گری خودتان پایبند باشید.
بفرمائید بالاخره کدام دستاورد مهم انقلاب به‌عنوان خط قرمز شما برای سازش مطرح می‌باشد؟ آقای رئیس جمهور گفته‌اند: “امروز باید به فکر منطقه قوی و قوی‌تر باشیم و بایستی رقابت‌های مخرب و نابجا را کنار گذاشت”
آقای رئیس جمهور شما بفرمائید ما کدام جنگ را در منطقه راه انداخته‌ایم که امروز باید بپذیریم که “رقابت نابجا ” در منطقه کرده‌ایم؟