به گزارش پایگاه تحلیلی خبری دهاقان بیدار، محمد علوی پزشک متخصص داخلی در گفتگو با خبرنگار دهاقان بیدار گفت: ما پزشکان مثل همه مردم علاوه بر عشق به حرفه پزشکي، تمايل دارند به اين عشق خود به ديدگاه یک شغل نگاه کنیم و از آن کسب درآمد کرده و به خواسته‌هاي خود جامه عمل بپوشانیم.

متخصص داخلی افزود: يک ازدواج خوب، بچه‌هاي خوب و موفق در تحصيل و در نهايت، آرامش در زندگي از آرزوهاي همه ما پزشکان است.

وی خاطرنشان کرد: گاهي برخي از مردم فراموش مي‌کنند که يک پزشک هم مثل همه ما مشکلاتي دارد و توان جسمي و رواني او نيز محدود است بنابراین فکر می کنند هر چه بدی به آنها می رسد باید در برابر پزشک تلافی کنند.

علوی با اشاره به مشکلاتی که در خانواده های پزشکان وجود دارد، اظهار کرد: وقتي به خانواده ما پزشکان نگاهی گذرا داشته باشید ما را در حال رفاه خواهید دید و این در صورتیست که همه اعضای خانواده از همسر و فرزندان ما هر کدام به سهم خود تلاش های بی شاعبه ای داشته اند و براي کسب مزايایی که در زندگی ما وجود دارد بسيار رنج کشيده‌اند تا ما توانستیم این زندگی را بدست بیاوریم و این در حالیست که مردم فقط یک طرف قضیه را می بینند.

متخصص داخلی تصریح کرد: تحصیل در حرفه پزشکی باید طوری باشد که انسان توانایی‌هایش را عملا اثبات کند، نه فقط مدرک داشته باشد و صرفا بگوید من یک پزشک هستم همانطور که استادان پزشکی در گذشته آنچنان در کار طبابت مهارت داشتند که خودشان دانشجو تربیت می‌کردندو هر کدامشان ازاستادان ممتازعلوم پزشکی کشور شدند.

علوی افزود: مهربانی و غمخواری یکی از خصوصیات اصلی پزشکان درمانگر است. یعنی پزشک باید توام با اجرای وظایف، غمخواری، دلسوزی و عاطفه را همراه کند تا بیمار احساس آرامش و اعتماد بیشتری نسبت به پزشک داشته باشد.‏‏

وی اظهار کرد: بُعد اخلاقی نیز از مواردی است که در اخلاق پزشکی نیز تعریف شده است بطوریکه بیمار باید از اقدامات درمانی که برایش انجام می‌شود، کاملا آگاه و اختیار تصمیم گیری داشته باشد، بنابراین باید میان پزشک و بیمار تبادل اطلاعات انجام شود و بیمار آزادانه برای درمانش تصمیم بگیرد.

متخصص داخلی خاطرنشان کرد: مشکلات ما آن قدر زیاد است که اصلاً قابل شمارش نیست، تعدادی از پزشکانی که در بخش دولتی کار می‌کنند به دلیل مراجعه کننده زیاد، فشار کار بالایی را با حقوق ناچیز باید متحمل شوند.

وی افزود: مهمترین مشکلی که جامعه پزشکی با آن روبه‌رو است، عدم تبیین جایگاه پزشکان عمومی در نظام سلامت است و اگر در ظاهر هم بیان که جایگاه پزشکان عمومی تعریف شده است اما عملاً کاری صورت نگرفته است.