به گزارش پایگاه تحلیلی خبری دهاقان بیدار، به نقل از نسیم زنجان،حسین نجفی از جامعه شناسان جوان زنجانی در یادداشتی نوشت: هنگامیکه کشور با مشکلات فزاینده اقتصادی مواجه است و رکود با تمام نفی دولتیان بر صنعت و اقتصاد کشور سایه انداخته و تغییرات وسیع اقتصادی در کم کردن نرخ سود بانکی، تعداد یارانه بگیرها، افزایش قیمت حاملهای انرژی و… آغاز شده است، خبرهایی از جنس اختلاس و انتصاب های ژن خوب سرمایه های اجتماعی مان را به باد می دهد، افکار عمومی بیش از بیش به دنبال یافتن مقصرین این امور می گردد.

نیک می دانیم که مردم عادی به دنبال فهم و تجزیه تحلیل روندها و پروسه ها برای تعیین علت امور نیستند آنها در نهایت به دنبال یک مقصر عینی برای این وضعیت می گردند. در این بین برخی خبرگزاری ها با تمرکز بر بودجه های نهادهای فرهنگی و نظامی می خواهند این امر را محقق کنند و مقصرین وضعیت فعلی را نه کم کاری مسئولین در حوزه تولید، اشتغال و رونق فضای کسب و کار بلکه چند نهاد خاص مطرح کنند .

البته این نوشتار در پی نفی شفافیت یا نظارت بر حسن هزینه کرد در بودجه نیست بلکه تاکید بر این است در  این فضای به ظاهر عدالت خواهانه و در باطن کین توزانه ،  فضا به گونه ای شکل داده می شود که حوزه های علمیه ، تبلیغات اسلامی ، جامعه المصطفی ، موسسه حضرت امام خمینی و هر آنچه رنگ و بوی دینی دارد به حق و ناحق مقصر جلوه داده می شوند . در مقایسه توزیع بودجه نظامی نیز سپاه پرخرج ترین نهاد نظامی تصویر می شود و در نهایت مقصرین پیدا می شوند ،  که ای مردم ، اگر می بینید آهی در بساط نداریم این سپاه ، حوزه است که ثروت مردم را می بلعد.

اما اگر بخواهیم کمی تامل کرده و این ارقام را در نسبت با سایر نهادها بسنجیم واقعیت به گونه ی دیگری نمایان خواهد شد. به طور مثال دانشگاه تهران با بودجه نزدیک به 900 میلیارد تومان به تنهایی بیش از کل حوزه های علمیه خواهران(273میلیارد) و برادران(446)، موسسه حضرت امام خمینی(28)، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه(15) ، دانشگاه مذاهب اسلامی (15) و… بودجه مصوب دارد که نه در حجم کارمندان و نه در حجم طلاب و دانشجویان قابل مقایسه نیستند. این مقایسه را می توان از اعداد منتشر شده برای نهادهای دیگر نیز بررسی کرد .

در مساله توزیع بودجه نظامی نیز با دقت کرد که آسیب پذیری جدی تاریخی ایران از دوره فتحعلیشاه به بعد در مقاطع مختلف در مواجهه نظامی بوده که منجر به جدایی بخش های وسیعی از ایران شده است.  لاجرم باید منابع نظامی بیش از بیش تقویت شود  اما آنچنان که می دانیم بودجه نظامی ایران با حدود 12 میلیارد دلار بسیار کمتر از کشورهای همتراز و حتی پاینتر از لحاظ اهمیت ژئوپلتیک مثل عربستان (87) ، انگلیس(55) کره با (36) یا آلمان (40 ) می باشد.

همین بودجه کم و نحوه توریع آن در بین نیروهای مسلح نیز جای تامل دارد. ستاد مشترک نیروهای مسلح با1.975 میلیارد تومان که کار ستادی و سیاستگذاری را انجام می دهد و وزارت دفاع با1.770 میلیارد تومان که عمدتا کار تولید سلاح و ادوات را انجام می دهد و هر دو با تعداد پرسنل کم و ماموریت های محدود  بودجه بیشتری را نسبت به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با 2.673 میلیارد تومان  جذب می کنند ، اگر دقت کنیم که سپاه علاوه بر تولید ادوات و موشکها ، پرسنل بسیار بیشتر ، ماموریت های فرا مرزی و وظایف غیر نظامی از قبیل فرهنگی و سازندگی ، امنیتی را برعهده دارد .

در نهایت باید دقت کنیم که اعداد خام به هیچ عنوان نمی توانند معیار کافی را برای قضاوت در مورد بودجه و مقدار کفایت آن باشند ، باید بودجه ها را در نسبت با اهداف، تعداد پرسنل  و وظایف و سایر نهادهای همتراز مقایسه کرد.