به گزارش پایگاه تحلیلی خبری دهاقان  بیدار، به نقل از مرآت، حجت الاسلام و المسلمین علی سرلک، روحانی خوشنام و نام آشنای 46 ساله ای است که سال ها پای درس اساتیدی همچون رهبر معظم انقلاب و آیت الله جوادی آملی نشسته است. او اصالتا اهل الیگودرز است. سرلک علاوه بر ارتباط خوبش با جوانان، در فضای مجازی هم بسیار فعال است. صفحه اینستاگرام این روحانی نام آشنا بیش از 66 هزار فالوئر دارد! حضور سرلک در خندوانه و پیش از آن در برنامه هایی همچون نیمروز بر شهرت و محبوبیت وی افزود.

ما در گفتگو با حجت الاسلام سرلک، دو پرسش در ارتباط با «شادی» و «فایده گرایی» مطرح کرده ایم. مشروح این گفتگو را از نظر می گذرانید.

مرآت- در ایران از مسأله «شادی» استفاده ها و سوءاستفاده های بسیاری می شود. عده ای می گویند ما مردم شادی نیستیم. برخی از سیاسیون از این گزاره که «مردم نیاز به شادی دارند» به نفع خود بهره برداری می کنند. از دیدگاه شما الگوی «شادی» مردم ایران چقدر با آموزه های اسلامی منطبق است؟

این که وضعیت موجود با وضعیت مطلوب چقدر فاصله دارد و چه عواملی در ایجاد این فاصله دخیل هستند، نیازمند بررسی و وارسی دقیق و تأمل جدی است. طبیعتا پژوهش های میدانی هم باید به این وارسی ها کمک کند. اما آنچه که می توانم و باید در این ارتباط بگویم این است که اصل و سرچشمه شادی، ایمان است؛ چراکه شادی از احساس کامیابی برمی خیزد.

هرچیزی به جای خویش نیکوست!

ایمان پنجره نگاهی است که انسان ها را به رغم دشواری ها به کامیابی و احساس رضایتمندی نزدیک می کند. وقتی انسان بداند، مطمئن باشد و در واقع ایمان داشته باشد که «جهان چون خط و خال و چشم و ابروست/ که هرچیزی به جای خویش نیکوست» بسیاری از آشوب ها، تشویش ها و اضطراب ها در درونش پایان می گیرد. انسانی با این نگرش، شایستگی یک شادی جدی یا به تعریف حافظ لذت از «شرب مدام» را پیدا می کند.

بهم ریختگی ها و آشفتگی ها نشانه چیست؟

هنگامی که افراد از ایمان به معنای واقعی برخوردار نباشند یا اساسا شاد نیستند و یا به شادی های تصنعی روی می آورند؛ همچون انواعی از شادی که نمونه های غربی آن را شاهد هستیم. اضطراب ها، استرس ها، بهم ریختگی ها و آشفتگی ها نشانه هایی از فقدان شادی هستند. مصرف قرص های آرامشبخش، مشروبات الکلی و مواد مخدر، خودکشی نیز از دیگر نشانه ها هستند.

حجم بالای پرونده های قضایی نشان می دهد که ما شاد نیستیم

بنابراین در یک جمع بندی باید گفت اصلِ شادی و شادی اصلی، احساس رضایتمندیِ خوشایندی است که ریشه در ایمان، آرامش درونی و باور نسبت به زیبایی عالم و جمال هستی دارد. همانطور که اشاره کردم بخشی از پاسخ به این پرسش که ما به عنوان جامعه ای که ادعای دین مداری داریم چقدر از این شادی برخورداریم، نیازمند مداقه است اما دست کم می توان گفت آمار بالای پرونده های قضایی، میزان طلاق و جرائمی که در جامعه ما وجود دارد، نشان می دهد که ما به اندازه ای که باید و شاید شاد نیستیم. این روند باید اصلاح شود.

مرآت- جناب سرلک! فایده گرایی افراطی آفتی است که امروز در میان بسیاری از جوانان مشاهده می شود. جوانان می پرسند که فایده دینداری چیست؟ پاسخ شما به این پرسش چیست؟

ما باید درباره تعریف فایده قدری عمیق تر و جدی تر حرف بزنیم و فکر کنیم. فواید عبارتند از دستاوردهایی که انسان را به اهداف خود نزدیک می کنند. اگر در عمر و فرصت های کوتاه خود، فواید را متناسب با اهداف کوچک و صرفا مادی تعریف کنیم، لذت های صرفا حسی و آنی نصیب ما خواهد شد و خسارت بزرگی متوجه ما خواهد شد. همه قصه به اینجا ختم می شود که ما باید فواید را اعم از فواید ظاهری تعریف کنیم.

دین، انسان را به دنیایی بزرگ تر وصل می کند

بی تردید تمامی فایده ها منحصر و محصور در آنچه که ما حس می کنیم، نیست. بسیاری از فواید و لذایذ، عقلی، عمیق، معنوی و درونی هستند. اگر این تعریف را از فایده بپذیریم آنگاه می توانیم با کسانی که می پرسند دین برای ما چه فایده ای دارد، بهتر و روشن تر گفتگو کنیم. در این صورت، خواهیم گفت که علاوه بر آن که دین فوایدی در حوزه توانمندسازی فکری و نوع زیست ما در مواجهه با مسائل جاری زندگی دارد؛ از این مهمتر، فوایدی در دین هست که انسان را به دنیایی بزرگ تر از دنیای مادی وصل می کند.

ما از پوزیتیویسم الهی سخن می گوییم

قرآن تأکید دارد که «العاقبه للمتقین» آن فرجام بزرگ و پایان مهم برای کسانی سودمند است که سقف فایده هایشان را از سقف دنیا بالاتر می بینند. اتفاقا ما هم می گوییم باید فایده گرا باشیم. ما از پوزیتیویسم الهی سخن می گوییم که در آن اصالت با فوایدی است که منحصر در عالم حس نیستند. نباید فواید را با خط کش معیارهای کوچک عادی و مادی اندازه گیری کرد.

برو این دام بر مرغی دگر نِه!

گفته اند:«برو این دام بر مرغی دگر نه/ که عنقا را بلند است آشیانه» برخی از حقایق هستند که فراگیرند؛ کما این که همه ما به دنبال کمال مطلق، جمال مطلق و آرامش مطلق هستیم. این حقایق با چشم اندازهایی وسیع تر از چشم اندازهای صرفا مادی و ظاهری فراچنگ انسان می آیند. این که قرآن می فرماید:«یعلمون ظاهرا من الحیوه الدنیا و هم عن الاخره هم غافلون» ناظر بر همین مسأله است.

قرآن می گوید عده ای هستند که تنها بخشی از ظاهر دنیا را می فهمند و از حیات واقعی غافلند و این هشدار بزرگی برای ماست.