به گزارش پایگاه تحلیلی خبری اطلاعرسانی شهرستان دهاقان “دهاقاننا” به نقل از خبرگزاری تسنیم، خبرگزاری روسی “ایران رو” در گزارشی تحلیلی درباره دور جدید مذاکرات هستهای کشورمان و گروه 1+5 در پایتخت اتریش در روز آغاز این مذاکرات مینویسد: هیچ کشوری به خطر هستهای ایران اعتقاد نداشته است و همه نیک میدانند که این تنها بخشی از راهبرد اعمال فشار بر ایران و بهانه تبلیغاتی است که از واقعیت دور است.
این خبرگزاری پیش بینی کرده بود که چشم انداز گذر از موافقتنامه موقت به موافقتنامه دائمی بسیار مبهم به نظر می رسد و مذاکرات آسان نخواهد بود.
این خبرگزاری در گزارش خود که 18 فوریه (29 بهمن) منتشر شد، مینویسد: اظهارات وندی شرمان، مذاکره کننده ارشد آمریکایی درباره پرونده هستهای ایران مبنی بر اینکه آمریکا در صدد است مسأله برنامه موشکی ایران را که تا کنون هرگز در چارچوب مذاکرات مطرح نشده است، در دستور روز مذاکرات بگنجاند، تنها نوآوری ایالات متحده در دور جدید مذاکرات نیست. کلید درک تاکتیک واشنگتن در کنفرانس قریب الوقوع وین در بیانیه باراک اوباما نهفته است که او «از خبرهای وحشتناک درباره تحولات سوریه بسیار نا امید شده است». وی افزود: ما به تلاشهای خود در جهت اعمال فشار بر روسیه و ایران ادامه خواهیم داد که آنها را وادار به قبول تغییر دولت دمشق کنیم.
ایرانرو تصریح میکند که مسائل فنی که قرار است در وین مورد بحث و بررسی قرار گیرند یعنی وضعیت غنی سازی اورانیوم، واحد فردو و راکتور اراک، برای واشنگتن به لحاظ ماهوی چندان جالب نیستند. بعد از آنکه ایران با آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره تعهدات جمهوری اسلامی درباره سلسله مسائل حساس نظیر مرکز لیزری لشکرآباد، معدن اورانیومی ساغند، واحد غنی سازی اردکان و نظارت آژانس بر کار راکتور پژوهشی آب سنگین اراک به توافق رسید، به یقین می توان گفت که هیچ مشکلی برای جامعه بین المللی در زمینه صلح آمیز بودن برنامه اتمی ایران باقی نمانده است.
این پایگاه خبری-تحلیلی تصریح میکند که واشنگتن و اتحادیه اروپا ترجیح دادند این «انقلاب» را نادیده بگیرند که این رفتارشان از هر نظر قابل درک است. ابتکارات ایران برگ های برنده اساسی مذاکره ای را از دست ائتلاف ضد ایرانی می گیرد که آنها عادت دارند پرونده اتمی ایرانی را به رخ همه بشکند تا اهداف اساسی خود را در حق تهران بپوشانند.
این خبرگزاری همچنین مینویسد: این پیشرفت مهم در زمینه نظارت بین المللی، واشنگتن و اتحادیه اروپا را غافلگیر کرد. البته این حالت بهت زدگی دیری نپایید و در حالی که رسانههای گروهی بدون رودربایستی توافقات ده روز پیش را مسکوت می کردند، ایالات متحده و اتحادیه اروپا فهرست درخواست های مکمل جدید برای مذاکرات قریب الوقوع را فرمول بندی کردند. این خواست ها به برنامه هسته ای ایران ربطی ندارند ولی در حقیقت امر، کسی هرگز به خطر هسته ای ایران اعتقاد نداشته است. همه نیک می فهمیدند که این تنها بخشی از راهبرد اعمال فشار بر ایران و بهانه تبلیغاتی است که از اوضاع واقعی دور است. و حالا لحظه حقیقت فرا رسیده و غرب آماده می شود تا در وین بر خواست های حقیقی خود از تهران پافشاری کند.
ایران رو در پایان مینویسد: بعد از توافقات ایران با آژانس، برای ائتلاف ضد ایرانی یک نوع دوراهی گزینه ها به وجود آمد. «بخش معتدل» آنها که عمدتاً شامل اتحادیه اروپا است، برای تأمین دسترسی آزاد و با امتیاز به بازار ایرانی اولویت قایلند. جالب توجه است که وقتی باراک اوباما در ملاقات لغایت گرم و دوستانه با اولاند رئیس جمهور فرانسه نتوانست از سرزنش کردن پاریس به خاطر اعزام «دسته بازرگانی» تجار بزرگ به تهران خودداری کند، اولاند پاسخ داد که رئیس جمهور فرانسه است و رئیس «اتحادیه تجار» نیست و اینکه قصد ندارد به سرمایه خصوصی دیکته کند که با چه کسی قرارداد ها ببندند یا نبندند.
البته این حرف ها دور از واقعیت بود زیرا در سال های 2012-2011 دولت های کشورهای اتحادیه اروپا نه تنها توجه تجار خود را به نامطلوب بودن روابط با ایران جلب کردند بلکه آنهایی را که موافق نبودند، تحت پیگرد قرار دادند. ولی اوضاع تغییر کرده است و حالا ایران به حلقه نجات از بحران اروپایی تبدیل می شود و لذا الآن می توان گفت که «سرمایه خصوصی از دولت مستقل است». ولی اصل کار این است که در حال حاضر بخش میانه رو اروپایی ائتلاف ضد ایرانی ابتکار نسبتاً غیر منتظره ای مطرح می کند که تهران باید به انعقاد قراردادها در زمینه انرژی اتمی با شرکت های اروپایی تن دهد. به عقیده اروپایی ها، این شراکت «امکان کاهش ترس ها، تحکیم اعتماد بین ایران و غرب و نیز تقویت علاقه ایران و اروپا به تأمین قابلیت حیات و ایمنی تأسیسات هسته ای را خواهد داد.
اطلاعات درباره این ابتکارات در حال حاضر به طور وسیعی به گردش بحث در جامعه ایرانی انداخته می شود تا شاید تکنوکرات های ایرانی که بیشتر به غرب گرایش دارند، پاسخ مثبتی بدهند. بدیهی است که در این صورت همه طرح های همکاری روسی – ایرانی در زمینه اتمی و «قرارداد بزرگ نفتی» که هم اکنون در دست بررسی است، به زباله دان خواهد رفت. ما در اینجا شاهد مخلوطی از سیاست و اقتصاد و نیز کج دهنی رقابت با روسیه بر سر بازار ایرانی همراه با «مبارزه در راه عدم اشاعه هسته ای» هستیم.