به گزارش پایگاه تحلیلی خبری اطلاع‌رسانی شهرستان دهاقان “دهاقان‌نا” به نقل از خبرگزاری ایرنا ، این گروه با ساخت این نانوموتور گام بسیار مهمی به سوی توسعه ماشین های کوچک برداشتند که در آینده می تواند برخی فعالیت های بدن نظیر رهاسازی انسولین یا داروهای شیمی درمانی را انجام دهد.

برای رسیدن به این هدف، محققان این پروژه درصدد تولید ابزاری برآمدند که بتواند انرژی الکتریکی را به حرکت مکانیکی تبدیل کند، آن هم در مقیاسی 500 مرتبه کوچکتر از دانه نمک.

این نانوموتور که ابعاد کمتر از یک میکرون دارد، می تواند درون سلول های انسان قرار گرفته و با سرعت 18 هزار دور در دقیقه به مدت 15 ساعت، بدون توقف، بچرخد. سرعت حرکت این نانوموتور، با موتورهای هواپیما برابری می کند.

نانوموتورها می توانند در توسعه سیستم های نانوالکترومکانیکی بسیار موثر باشند. این گروه تحقیقاتی معتقدند که به زودی از این نانوموتور جدید برای رهاسازی هوشمند دارویی به درون سلول ها استفاده کنند.

برای تست توانمندی رهاسازی دارویی، این گروه تحقیقاتی سطح نانوموتور را با مواد بیوشیمیایی پوشش داده و آنها را به حرکت در آوردند. نتایج نشان داد که با افزایش سرعت حرکت نانوموتور، رهاسازی دارویی تسریع می شود.

دانگل فان، از محققان این پروژه است که موفق به طراحی، ساخت و تست این نانوموتور زیستی شد، می گوید: ما می توانیم با تنظیم حرکت موتور، مقدار مولکول رهاسازی شده را کنترل کنیم.

فان و همکارانش قصد دارند تا روش های کنترلی جدیدی روی این نانوموتور پیاده کنند و همچنین حسگری شیمیایی آن را توسعه دهند تا در نهایت بتوانند از این نانوموتور در ادوات نانوالکتروشیمیایی استفاده کنند. اولین برنامه ، تست نانوموتور در سلول زنده است.

این موتور سه بخشی، می تواند با پمپ های خود مواد بیوشیمیایی را ترکیب کرده و از میان یک سیال عبور دهد که این ویژگی می تواند کاربردهای متعددی در آینده داشته باشد.

محققان برای ساخت این نانوموتور از روشی پتنت شده استفاده کردند، روشی که مبتنی بر میدان های الکتریکی متناوب و مستقیم است.

نتایج این پژوهش در نشریه Nature Communications به چاپ رسیده است.